4 क्हिजी ह्रें-ह्रेंमैंए फिर ठिक निसाफ लमुँ, धै ह्युलर्बै ह्रें-ह्रेंमैं घ्याँ तेंमिंम्। छतसि ह्रें-ह्रेंमैं सैं तोंरिगे धै छिं ङ्हाँसि क्वे प्रिंरिगे! तिस्याँदे मैंन्
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
ङने बालु ह्रिद्, धै ङइ ताँन् ह्रेंमैंए फिर क्हिलाइ क्ल्हे लमिंब्मुँ, झाइले पृथ्बीर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंए फिर क्हिलाइ क्ल्हे लमिंब्मुँ।
“क्हेमैं देवतामैं ग!” बिसि ङइ बिल। “क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्हमैं ग,
खीजी ह्युलर्बै म्हिमैंए फिर ठिक निसाफ लम्, खीजी खाबलाज्यै या आफेलल्ले निसाफ लम्।
“याहवेहजी ग्याल्स लम्! खीजीम् पृथ्बी भोंब् लसि थेंमिंइमुँ, छतसि चलाइ लाल् आखाँ; खीजी खाबलाज्यै आफेलल्ले ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ,” बिसि अरू ह्रेंमैंए म्हाँजोर बिद्!
चमैं ताँनइ याहवेहए उँइँर क्वे प्रिंरिगे, तलेबिस्याँ निसाफ लबर खी पृथ्बीर युम्। खीजी ह्युलर ठिक निसाफ लब्मुँ, धै ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं खाबै आफेलल्ले खीजी ठिक निसाफ लब्मुँ।
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
च यरूशलेम ङ्हिंए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ओ थरिस्योमैं, सैं तोंन्! ओ सुत्केरि बेथा सैदिल् आत्हुबै च्हमिरि, सैं तोंसि कै तेद्! तलेबिस्याँ प्युँ मुँबै च्हमिरिल् भन्दा प्युँइ वाबै च्हमिरिल् प्हसेमैं ल्हें तब्मुँ।”