2 परमेश्वरजी ङ्योए फिर दयाम्हाँया लरिगे, ङ्योए फिर आशिक पिंरिगे, धै खीए लि ङ्योए फिर चारमिंरिगे! तिस्याँदे मैंन्
तलेबिस्याँ ङ्योए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ, धै याहवेहए फिर खोंयोंन् बिलै भर लल् खाँम्। याहवेहए मिं थेब् लद्!!
ल्हें रा-रोमैं नेरो अँगुरए लिंबै प्हा योंसि चमैं सैं तोंब् भन्दा क्हिजी ङए सैं ल्हें तोंन् लमिंइमुँ।
ङए शत्तुरमैंइ “चु खोंयों सियाब् ङ्हे चुए मिं क्ह्र खोंयों म्हयाब् ङहे?” बिसि ङए बारेर आछ्याँबै ताँमैं लमुँ।
ओ ङए सैं, क्हि तले आतोंल? ओ ङए खों, क्हि तले च्हतर्ले आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइना थेब् लब्मुँ।
छतसि क्हेमैं ह्युलर्बै ताँन् ह्रेंमैं ङाँर ह्यासि चेलामैं लदु, धै परमेश्वर आबा, परमेश्वर च्ह नेरो पबित्र प्ल्हए मिंर क्युर प्ल्हुँमिंसि बप्तिस्मा पिंन्।
छले ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वरजी जोगेमिंमुँनामैं बिसि सेब्मुँ।’” छले यशैयाइ प्ह्रिथेंबै ताँ यूहन्ना खसि पूरा लइ।
“ओ दियाबलसए च्ह! क्हि ताँन् छ्याँबै केमैंए शत्तुर, ताँन् दुष्ट सैमैंइ प्लिंब नेरो स्योर तेब! क्हि प्रभुए सोजो घ्याँ खेदा-ख्योदे लब खोंयोंन् बिलै आपि वा?
चइ मुक्ति पिंबै प्रभु येशूए बारेरर्बै ताँमैं सेल। चइ खों न्होंउँइँले भों खदै येशूए बारेर्बै ताँमैं छेनाले लोमिंब्रें लमल। छान् तलेया चइ यूहन्नाइ पिंबै बप्तिस्मा मत्त्रे था सेल।
येशूए घ्याँर प्रबै म्हिमैंलाइ ङइ ह्रुगुदिसि सैल् म्हैमल, मुँयुँमैं नेरो च्हमिरिमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् फैसि झेलर च्युवामल।
छले यहूदीया, गालील नेरो सामरियार्बै चर्चर शान्ति तइ धै चर्च भोंब् तइ। चमैंइ प्रभुलाइ म्हाँदिदै प्रमा पबित्र प्ल्हजी चमैंए सैंर भों पिंइ। छतमा प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैं ल्हें ततै ह्याइ।
तलेबिस्याँ ताँन् म्हिमैं जोगेमिंबै ल्हागिर परमेश्वरजी खीए दयाम्हाँया उँइँमिंइमुँ।