3 “क्हिजी लबै केमैं औदिले छ्याँब मुँ!” बिसि परमेश्वरने बिद्। “क्हिए शक्ति बेल्ले थेब् मुँ, छतसि क्हिए शत्तुरमैं ङ्हिंसि क्हिए उँइँर कुरम्।
ङए ताँ थेबै तोंदोंन् चमैंइ ङइ बिब् धोंन् लम्, अरू ह्युलर्बै म्हिमैं या ङए उँइँर कुरम्।
चमैं ङ्हिंसि लल-लुलु तयाम्, चमैं ह्रों-ह्रोसए लोबै किल्लाउँइँले ङ्हिंसि त्हारदै त्होंह्याम्।
तलेबिस्याँ ताँन् भन्दा थेबै याहवेहने बेल्ले ङ्हिंल् त्हुब मुँ, पृथ्बी तिगोंर्बै थेबै म्रुँ खीन् ग।
ओ ङिलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर, क्हिजी ठिक के लमा थेब्-थेबै केमैंउँइँले ङिलाइ ज्वाफ पिंम्। पृथ्बीर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैं नेरो ह्रें-ह्रेंगोर्बै मा ङ्युँइए रेजरेबै ताँन म्हिमैंइ क्हिए फिर्न आशा थेंरिम्।
काँसए घारिर टिबै च खेदो धों तबै मिश्र ह्युललाइ हौदिद्, मे प्हसेमैंए म्हाँजोर साँडेइ थाब् धों तबै च ह्रेंलाइ हौदिद्! चाँदिए भेटि पखसि चमैंइ क्हिलाइ कुरसि फ्योबर ल्हैदिद्। ल्हडें लदा ङ्हाँब्मैं खन्तोदोंन् प्हुँवाँन्।
थेब् प्हैंबै क्रथे मिंथेमैं खीजी कुरवाम्; पृथ्बीर्बै म्रुँमैं खीने ङ्हिंम्।
याहवेहलाइ तो धोंइ आङ्हाँब्मैं खी म्रोंसि ङ्हिंमल, दिलेया चमैंइ खोंयोंन् बिलै दण्ड योंरिल् त्हुमल।
मिरियमइ छ बिदै क्वे प्रिंबर होंइ, “याहवेहए मिंर क्वे प्रिंले, तलेबिस्याँ खीजी औदिबै के लसि ट्होइमुँ। घोडा नेरो चए फिर क्रेब्मैं खीजी मा ङ्युँइर (समुन्द्रर) भ्योंवाइमुँ।”