7 दिलेया परमेश्वरजी चमैंए फिर मे त्हलेइ ल्हिब्मुँ, धै चमैं था आसेल्ले घायते तब्मुँ।
खीजी ह्रोंसए मे ल्हिसि शत्तुरमैं सग्याँ-प्हुग्याँ लवाइ, धै नाँम्रिइ ल्हिसि चमैं खैला तोला लवाइ।
तोइ दोष आरेब्मैंलाज्यै या चमैंइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले दोष ल्हैदिब्मुँ। छले आगुए फिर खैच्हिजिले पोंसेया चमैंए सैंर तोइ आङ्हाँ।
थाइ आसेल्ले चमैं नास तयाम्, चमैं बेल्ले ङ्हिंमा ताँन् नोबोइ!
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
छतसि चए फिर थाइ आसेल्ले दुःख खब्मुँ; धै मैं-ङों लल् आयोंल्लेन् च सियाब्मुँ।
च त्हेर म्रों घ्रिर्न के लरिबै म्हि ङ्हिंरि घ्रि बोब्मुँ, अर्को चर्न वाथेंब्मुँ।