4 तोइ दोष आरेब्मैंलाज्यै या चमैंइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले दोष ल्हैदिब्मुँ। छले आगुए फिर खैच्हिजिले पोंसेया चमैंए सैंर तोइ आङ्हाँ।
तलेबिस्याँ ङ्ह्योद्, दुष्टमैंइ त्हलेर छोइ फैइमुँ; मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले सोजो म्हिमैंलाइ ल्हिब् बिसि चमैंइ मे छोर थेंइमुँ।
खोंयोंन् बिलै राजगद्दिर क्हुँसि ग्याल्स लबै परमेश्वरजी ङए ताँ थेसि चमैंलाइ दण्ड पिंब्मुँ। तिस्याँदे मैंन् तलेबिस्याँ चमैं परमेश्वर म्रोंसि आङ्हिं, धै चमैंइ खेंमैंए आछ्याँबै बानि ब्योरै या खोंयोंइ आपि।
क्हिए दुःखए ताँमैं याहवेहने बिद्, धै खीजी क्हि ख्वेब्मुँ; खीजी ठिक के लब्मैंलाइ खोंयोंइ नास तल् पिंरिब् आरे।
ओ परमेश्वर, क्हि मु भन्दा क्होवाइ मुँ बिसि ताँन् म्हिमैंने उँइँमिंन्; धै ह्युल् तिगोंन् क्हिए थेबै मिंए बयन तरिगे!
दिलेया परमेश्वरजी चमैंए फिर मे त्हलेइ ल्हिब्मुँ, धै चमैं था आसेल्ले घायते तब्मुँ।
येशू म्रोंबै तोदोंन् ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो मन्दिर रुँब्मैंइ ओरदै, “च क्रूसर च्योवाद्! च क्रूसर च्योवाद्! बिबर होंइ।” छतमा पिलातसइ चमैंने बिइ, “क्हेमैंइन चु म्हि बोसि क्रूसर च्योवद्। तलेबिस्याँ ङइ चुने तोइ छ्याब् आयोंइमुँ।”