3 क्हिजी ह्रोंसए म्हिमैंए फिर सैदिलै आखाँबै दुःख तल् पिंइमुँ; छलमा क्हिजी ह्रिस खसि ङिलाइ म्हेरबै प्हा थुँल् पिंब् धोंले ङिए प्हलेमैं छेनाले म्हैल् आखाँब् तइमुँ।
क्हिजी ङए फिर ल्हें दुःखमैं खल् पिंइ, दिलेया क्हिजी ङ धबै सोगों लमिंब्मुँ, पृथ्बीए न्होंउँइँले क्हिजी ङ धबै कैंडो पखब्मुँ।
याहवेहए योर प्हेल घ्रि मुँ, खीए ह्रिसइ च प्हेलर प्लिंइमुँ। पृथ्बीर्बै दुष्टमैं ताँनइ दण्ड योंम्, प्हेलर मुँबै सै तोइ आचैल्ले चमैं थुँल् खाँल् त्हुम्।
ओ याहवेह, स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब, परमेश्वर, ह्रोंसए म्हिमैंए प्राथना थेसि खोंयों समा क्हि ह्रिस खरिब्मुँ?
अँगुरए धुँ घ्रि धोंले क्हिजी ङिलाइ मिश्र ह्युलउँइँले पखमिंइ; क्हिजी अरू ह्रेंमैं ल्हावासि च धुँ कनान ह्युलर रुँइँइ।
ङिने बालु क्हि खोंयोंइन ह्रिस खरिम्मा? पुस्ता-पुसता समा ङिने बालु ह्रिस खरिम्मा?
ह्रोंसए के लबै म्हिने क्हिजी बाछा टोंवाँइमुँ; चए मुकुट सर कोंवासि क्हिजी अपबित्र लवाइमुँ।
च लिउँइँ च थेबै सहर सोंबाँ तयाइ। झाइले ताँन् ह्युलर्बै सहरमैं नास तयाइ। च त्हेर परमेश्वरजी बेबिलोन बिबै थेबै सहरलाइ मैंइ। छतसि खीए बेल्ले थेबै ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल बेबिलोनलाइ थुँबर कर ल्हैदिइ।
‘आमै! आमै! च्हौ थेबै सहर नास तयान बिसि ह्रेंगोन् रासि क्रोब-म्होब लब्मुँ। चइ मलमलए क्वेंमैं, कलाँजी रङर्बै क्वेंमैं, नेरो ओल्ग्या क्वेंमैं खिमल माराए घाना नेरो सै ल्हें फेबै तुथुमैं प्हिरुमैं या पैरेमल।