10 ङए ताँन् शत्तुरमैं फापिल् त्हुब्मुँ; धै खैता-खैता तयाब्मुँ, चमैं फाफिसि तिस्यार्न ङ ङाँइँले स्योयाब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैंइ चु म्रोंसि ह्रिस लब्मुँ, धै स ह्रासि नास तयाब्मुँ; दुष्ट म्हिमैंल बिब् धों मैंब् धों आत।
चए शत्तुरमैंलाइ ङइ फापिल् लवाब्मुँ, दिलेया चए क्रर मुकुट चारब्मुँ।”
झाइले याहवेह ह्रिस खसि चमैंलाइ हौदिब्मुँ, धै ह्रोंसए थेबै ह्रिसर खीजी चमैंलाइ ङ्हिंन् लब्मुँ।
क्हिए फिर भर थेंब्मैं खाबै या खोंयोंइ फा पिल् त्हुरिब् आरे, दिलेया फाकर्न धोका पिंब्मैं फा पिल् त्हुब्मुँ।
ङए फिर दुःख तमा ङए बिल्लि लदै निस्योब्मैं ताँन् फापिल् त्हुरिगे धै खैलातोला तबर फेरिगे! “ङिम् च भन्दा थेब् ग,” बिसि प्हैंब्मैं या ताँन् लि उँइँलै आखाँल्ले फापिल् त्हुरिगे।
ओ परमेश्वर, चमैंए दोष उँइँमिंन्; ह्रोंसइ चुबै ङोर चमैं खेंमैंन् फेरिगे; चमैंइ ल्हें अपराधमैं लइमुँ, छतसि चमैं पिवाद्, तलेबिस्याँ चमैं क्हिए बिरोधर राइमुँ।
ङए थुइ ह्रोंसने क्ह्रिबै थुमैंए फिर्न खैच्हिजी लइ; छले चइ ह्रोंसइ फैबै बाछा फुवाइ।
ओ याहवेह, ह्रिस खमा रेद्, धै ङए शत्तुरमैंने नेबर क्हिन् रामिंन्; ओ ङए परमेश्वर, रेद, ङए ठिक निसाफ लमिंन्।
ङ छ्याब् ल्हैदिब्मैं फा पिसि मेब्रो तयारिगे; ङए न्होह्रों लल् म्हैब्मैं फापिन् तसि लि उँइँल् आखाँरिगे।
ङए न्होह्रों लल् म्हैब्मैं फापिसि खैला तोला तबर फेइमुँ, छतसि ङए लेइ त्हिंइतिमिंन् क्हिजी लबै ठिक केमैंए बयन लब्मुँ।
थाइ आसेल्ले चमैं नास तयाम्, चमैं बेल्ले ङ्हिंमा ताँन् नोबोइ!
ओ याहवेह, क्हिजी ङ ल्होमिंइमुँ धै ङए सैं क्होमिंइमुँ। छतसि क्हिजी ङिए फिर छ्याँबन् लम् बिसि ङलाइ चिनु घ्रि उँइँमिंन्, धै ङलाइ आखोब्मैं च चिनु म्रोंसि फापिरिगे।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
च त्हेर म्हिमैंइ “शान्ति ने सुरक्षा तइमुँ, ङ्योए फिर आछ्याँबै ताँ तोइ तल् आखाँ,” बिरिमा सुत्केरि बेथा ल्हैदिब् धोंले तिखेर्न चमैंए फिर दुःख तब्मुँ। च दुःखउँइँले खाबै या स्योरल् आखाँ।