12 चमैंए सुँर्बै पाप नेरो म्हदेर्बै ताँफुँमैंइ लमा चमैं थेब् प्हैंबइले ङोर फेरिगे। चमैंइ प्ह्रबै ताँमैं नेरो स्योलिबै ताँमैं लमा
दुष्ट म्हिमैंइ ङम् ङन् ग बिब् प्हैंसि ङ्हाँदु म्हिमैंलाइ ह्रुगुदिम्, चमैंइ लबै चाँजोर चमैंन् फसेरिगे!
चमैंए सुँर आगुलाइ हौदिब, स्योर तेब नेरो सराब पिंबै ताँ मत्त्रे मुँ; चमैंए सुँर केरै आफेबै छेरन् ङ्हाँबै ताँ मत्त्रे मुँ।
ओ प्रभु, क्हिलाइ प्ह्रसि ङिए ङ्हेब् ट्हुब्मैंइ क्हिए मिं वाइमुँ, छतसि चए ङिखे गुणा खी चमैंने किंमिंन्।
सोजो म्हिमैंइ लबै ठिक केइन चमैंए दुःखउँइँले फ्रेमिंम्, दिलेया भर लल् आखाँब्मैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन ङोर फेम्।
ह्रोंसइ पोंबै आछ्याँबै ताँइ लमा दुष्ट म्हि ङोर फेम्, दिलेया ठिक के लबै म्हि बिस्याँ दुःखउँइँले जोगेम्।
ह्रोंसइ पोंबै ताँइन आमादुल न्होह्रों तम्; ह्रोंसइ पोंबै ताँइ लमन् च ङोर फेम्।
ह्रोंसइ फैबै बाछाइ क्हि फस्दियास्याँ, धै ह्रोंसए सुँइ पोंबै ताँइ क्हि ङोर फेइमुँ बिस्याँ,
छबिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ बिइ, “चुलाइ सैबै छ्याब् ङि नेरो ङिए सन्तानए फिर्न तरिगे।”
चमैंइ पिलातसने बिइ, “ओ चिब, च स्योर्गुइ सोगों मुँमा ‘ङ सियालेया सोंरोंर धबै सोगों तसि खब्मुँ’ बिल। चइ बिबै ताँ ङिइ चिरिइमुँ।
दिलेया चमैंइ बेल्ले सारले ओरदै बिइ, “चुजी ताँन् यहूदीया नेरो गालील ह्युलउँइँले किंसि तोगो चु यरूशलेम सहर समन् खीए ताँ लोमिंसि भाँडिरिइमुँ।”