4 चमैंए ताँ प्हुरिए म्येकैं धोंन् तम्। न्ह आथेबै साँबे प्हुरिइ धोंले चमैंइ खेंमैंए न्ह म्रुम्।
च्हमिरिइ प्हुरिने बिइ, “बगैंचार्बै सिंधुँर्बै रो ङिइ चल् खाँम्।
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
प्हुरिइ च्हिब् धोंले चमैंए लेइ नल् लम्, चमैंए सुँर प्हुरिए म्येकैं ल्हें तम्। तिस्याँदे मैंन्
लुँडइ ङए सैं म्यामिंन् धै ङए सैं छ्याँब तब्मुँ; छले ख्रुमिंमा ङ चोखो तसि क्लिं भन्दा तार्ग्या तब्मुँ।
प्हुरिमैं, ओ साँबे प्हुरिए प्हसेमैं! क्हेमैं नर्गर्बै मिउँइँले खैले स्योल् खाँमुँ?
दिलेया फरिसीमैं नेरो सदुकीमैं न्होंर्बै ल्हें म्हि या खीने बप्तिस्मा किंबर खब् म्रोंसि यूहन्नइ चमैंने बिइ, “ओ प्हुरि धों तबै म्हिमैं, परमेश्वरए ह्रिसउँइँले स्योल् खाँम् बिसि खाबइ क्हेमैंने बिइ?
चमैंइ पोंबै ताँमैं छगोंर थेंसि सइ आउबै सिनुए थाँ धों तम्। चमैंए लेइ स्योलिबै ताँ मत्त्रे पोंम्, चमैंए ताँ प्हुरिए बिख धों तम्।
दिलेया म्हिए ले खाबज्यै या तार झोंल् आखाँ। लेम् बिखइ प्लिंबै तार झोंल् आखाँबै दुष्ट सै ग।