1 ङए फिर ल्हयो खमिंन्, ओ परमेश्वर, ल्हयो खमिंन्! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंबर ङ खइमुँ; चु दु:ख पिंबै सैंमैं आस्योवान् समा क्हिए प्ह्यागोंए न्होंर्न ङइ ग्वार योंब्मुँ।
याहवेहए फिर भर थेंब्मैं सियोन कों धों तम्, च कोंलाइ खाबज्यै लाल् आखाँ, खोंयोंन् बिलै तरिम्।
दिलेया क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयार ङइ सैं केंइमुँ, क्हिजी ङ जोगेमिंबइले ङए सैं तोंब्मुँ।
ओरदै ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमुँ, ङए फिर ल्हयो खमिंन् बिसि थेबै कै तेदै ङइ याहवेहने यो छ्युँ लम्।
च्हलाइ मान लसि फ्योद्, छ आलस्याँ खी ह्रिस खब्मुँ, धै क्हेमैं घ्याँर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ खी युनन् ह्रिस खम्। खीए प्हलेर ग्वार ह्रिबर ह्याब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
ओ याहवेह, क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया बेल्ले थेब मुँ! ताँन् म्हिमैंइ क्हिए प्ह्यागोमैं न्होंर ग्वार योंम्।
ओ परमेश्वर, ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ त्हिंइतिमिन् म्हिमैं ङने नेबर खम्; धै चमैंइ ङलाइ ह्रुगुदिम्।
ओ क्रथे मिंथेमैं, क्ह्रोंसेंन्लेन् क्हेमैंइ स्योर आतेल्ले ठिक ताँमैं मत्त्रे पोंम्मा? क्हेमैंइ म्हिमैंए फिर ठिक निसाफ लम्मा?
ओ ङए परमेश्वर, ङए शत्तुरमैंउँइँले ङ फ्रेमिंन्; ङए बिरोधर राब्मैंउँइँले ङ रक्षा लमिंन्;
खोंयोंन् बिलै क्हिए तम्बुर ङलाइ टिल् पिंन्! क्हिए प्ह्यागोंमैंइ ङए रक्षा लद्। तिस्याँदे मैंन्
तलेबिस्याँ क्हिजी ङ ल्होमिंइमुँ, छतसि ङ क्हिए प्ह्यागोंमैंए छरि न्होंर सैं तोंसि क्वे प्रिंमुँ।
ओ परमेश्वर, ङिइ क्हिलाइन धन्यबाद पिंम्, क्हि ङिए चेंदो मुँ, छतसि ङिइ क्हिलाइ धन्यबाद पिंम्। क्हिजी लबै औदिबै केमैंए बयन् म्हिमैंइ लम्।
क्हिलाइ ङो सेब्मैंइ क्हिए फिर्न भर लम्; तलेबिस्याँ ओ याहवेह, क्हिलाइ म्हैब्मैंलाइ क्हिजी खोंयोंइ पिरिब् आरे।
ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरने ग्वार ह्रिबै म्हि तोन्दोंरि लल् खाँबै परमेश्वरए छरि न्होंर टिरिब्मुँ।
खीजी ह्रोंसए प्ह्यागोंइ क्हिलाइ हुमिंब्मुँ, धै खीए प्ह्यागों न्होंर क्हिइ ग्वार योंब्मुँ; खी भर लल् खाँबै परमेश्वर ग, छतसि ढाल तसि खीजी क्हिलाइ रक्षा लमिंम्।
याहवेहने क्हि टिरिम्, ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वर क्हिइ ग्वार योंबै क्ल्ह्यो तइमुँ।
दिलेया च दुःखए त्हिंइ परमेश्वरजी आघटिमिंस्याँ खाबै या सोल् आखाँमल। छतसि परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैं सोरिगे बिसि च त्हिंइ घटिमिंब्मुँ।
झाइले येशूजी बिइ, “यरूशलेमथेंमैं, ओ यरूशलेमथेंमैं, क्हेमैंइ अगमबक्तामैं सैवाइमुँ, छलेन क्हेमैं ङाँर खब्मैंलाज्यै या युँमाइ प्रिंइ। नग आमाइ प्हसेमैं प्ह्याइ हुब् धोंले ङइ ल्हें खे क्हेमैंलाइ हुल् म्हैइ, दिलेया क्हेमैं आङिं।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ, दिलेया ह्युलर्बै म्हिमैं बिस्याँ सैं तोंब्मुँ। क्हेमैं न्हुँ लसि टिलेया लिउँइँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
खीजी चमैंए मिग्लि योगुर्ले फ्योमिंब्मुँ। च त्हेसेरो खाबै आसि, शोक आत, क्रोब-म्होब नेरो दुःख कष्ट खोंयोंइ या आत। ओंसोंबै ताँन् सैमैं म्हयाल् खाँइमुँ।”
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।
छले छ्याँबै के लबइले क्हिए फिर इस्राएलए परमेश्वर याहवेहजी आशिक पिंरिगे। खी ङाँर क्हि खइमुँ, छतसि खीजी खोंयोंन् बिलै क्हिए फिर आशिक पिंरिगे।”