7 ओ परमेश्वर, चमैंइ लबै आछ्याँबै केमैंए दण्ड चमैंलाइ पिंन्; क्हिए ह्रिसर चमैंलाइ क्हुरवाद्!
आछ्याँबै के लब्मैं क्हुरयाइमुँ चमैं रेलै आखाँन्ले प्योयाइमुँ।
ठिक के लबै म्हिमैंलाइ खैले सैल् योंब् ङ्हे बिसि दुष्ट म्हिमैं च्ह्याइ टिम्।
प्लबै म्हिमैंइ खेंमैंए सै न्होरए फिर थेब् प्हैंसि ङलाइ म्हि आच्हिन् ललेया ङ ङ्हिंरिब् आरे।
थाइ आसेल्ले ङए शत्तुरमैं कालए सुँर फेरिगे; सोगोंन् चमैं क्रोंर ह्याल् त्हुरिगे; तलेबिस्याँ चमैंए सैंइ आछ्याँबै चाँजो मत्त्रे लम्।
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुष्टमैं नास तबै होंल्दोंर भ्योंवाब्मुँ; म्हि सैब्मैं नेरो छलु म्हिलु लब्मैं आधा बैंसर्न सियाब्मुँ। दिलेया ङइ बिस्याँ क्हिए फिर्न भर थेंइमुँ।
दुष्टमैंइ सहरजरे प्होंब् नेब् नेरो सैब् म्लोबै केमैं लब मत्त्रे ङइ म्रोंइमुँ, छतसि ओ प्रभु, चमैंए क्युइ घ्रिइ पोंब घ्रिइ आक्होब लवाद्।
ङइ आछ्याँबै के तोइ आललै या चमैं तोन्-तोर्न ङने नेबर खम्। ङए दुःख ङ्ह्योमिंन्, रेसि ङलाइ ल्होमिंन्!