13 क्हिजी छ लमिंस्याँ आछ्याँबै के लब्मैंलाइ ङइ क्हिए क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैं लोमिंब्मुँ, धै आछ्याँबै के लब्मैं क्हि ङाँइ एब्मुँ।
याहवेहए ठिम खोट आरेब मुँ, च ठिमइ सैं सिब्मैंलाइ भों पिंम्। खीजी बिबै ताँमैं भर लल् खाँब मुँ, आह्र आसेब्मैंलाइ च ताँइ बुद्धि पिंम्।
ह्युलर मुँबै ताँन् ह्रेंमैंइ क्हिलाइन मैंब्मुँ धै क्हि ङाँइँन तोखब्मुँ। ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं ताँनइ क्हिलाइन फ्योब्मुँ।
ओ याहवेह, ङलाइ क्हिए घ्याँ तेंमिंन्, क्हिए घ्याँर प्रबर ङलाइ लोमिंन्।
याहवेहजी ठिक निसाफ लमुँ, खी स्वाब मुँ, छतसि खीजी पापिमैंलाज्यै या ठिक घ्याँर प्रबर लोमिंम्।
लिउँइँ क्हिए उँइँर ङ पापि ग बिसि ङइ बिल, धै ङइ लबै आछ्याँबै केमैं ङइ आलो। “ङइ लबै आछ्याँबै केमैं याहवेहए उँइँर बिब्मुँ,” बिसि ङइ बिइ, धै ङए पापमैं क्हिजी क्षमा लमिंइ। तिस्याँदे मैंन्
बिइ, “क्ह्रोंसेंन्ले ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए सैं एसि छाबै च्योंबै कोलोमैंल् धों तबै सैं आप्ह्यास्याँ क्हेमैं स्वर्गर्बै ग्याल्सर खोंयोंइ होंल् योंरिब् आरे।
दिलेया क्हिए बिश्वास आम्हरिगे बिसि ङइ क्हिए ल्हागिर प्राथना लइ। छतसि क्हि धबै ङ ङाँइन एखब्मुँ, क्हिए सैं ङ ङाँइ एबै लिउँइँ ह्रोंसए आघें अलिमैंए सैं भोंब् लमिंन्।”
“ओ दियाबलसए च्ह! क्हि ताँन् छ्याँबै केमैंए शत्तुर, ताँन् दुष्ट सैमैंइ प्लिंब नेरो स्योर तेब! क्हि प्रभुए सोजो घ्याँ खेदा-ख्योदे लब खोंयोंन् बिलै आपि वा?
छतमा चर्चर्बै म्हिमैंइ चमैं छाइले बिदा लसि कुल्मिंइ। चमैं फोनिके नेरो सामरिया ह्युल तसि ह्यामा अरू ह्रेंमैंज्यै या येशूए फिर बिश्वास लबै ताँ चमैंने छेनाले बिमिंइ। चु ताँ थेसि चर्बै ताँन् अलि-अङाँमैं बेल्ले सैं तोंइ।
छतसि खीजी क्हेमैंए पाप ख्रुमिंरिगे, खीउँइँले क्हेमैं छिं ङ्हाँन् योंरिगे, झाइले खीजी क्हेमैंए ल्हागिर ओंसोंन् त्हाँबै म्रुँ ख्रीष्ट येशू कुल्मिंरिगे बिसि