11 क्हि ङाँइँले ङ आस्योमिंन्, धै ङ ङाँइँले क्हिए पबित्र प्ल्ह आबोमिंन्।
तिंयाँ क्हिजी चु क्ल्ह्योउँइँले ङलाइ तेवासिन् मुँ, धै ङ क्हिउँइँले लोल् त्हुब्मुँ। ङ पृथ्बीरि छिं ङ्हाँन् आयोंन्ले स्युररिल् त्हुब्मुँ, छतसि ङलाइ स्याब्मैंइ ङ सैवाब्मुँ।”
छतमा याहवेहजी बिइ, “ङइ म्हिमैंलाइ खोंयोंन् बिलै सोल् पिंरिब् आरे, तलेबिस्याँ म्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारेसेरो चमैं प्रसे ङ्हिस्यु बर्ष मत्त्रे सोब्मुँ।”
तलेबिस्याँ, ओ परमेश्वर, क्हिए प्हलेर्न ङइ ग्वार योंम्। ङलाइ तले पिवाल? शत्तुरमैंए योर फेसि ङ तले क्रोप्ररिल् त्हुइमुँ?
ओ परमेश्वर, चु पुस्ता नेरो लिउँइँ खबै ताँन् पुस्तामैंने क्हिजी लबै शक्ति मुँबै केमैं आबिन् समा ङ खेब् तसि ङए क्र सारयामैं या ङलाइ आपिद्।
खेब् तबै त्हेर ङलाइ आपिदु, ङए भों नुयामा ङलाइ आवाथेंन्।
क्हेमैं दुष्ट तलेया ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ छ्याँबै सैमैं पिंल् ह्रम् बिस्याँ, झन् स्वर्गर टिबै क्हेमैंए परमेश्वर आबाजी खीने बालु ह्रिब्मैंलाइ कति ल्हें पबित्र प्ल्ह पिंब्मुँ।”
आबाजी ङए मिंर क्हेमैंलाइ ल्होमिंबै पबित्र प्ल्ह कुलमिंब्मुँ। खीजी क्हेमैंलाइ तोन्दोंरि ताँमैं लोमिंब्मुँ। धै ङइ क्हेमैंने ओंसोंन् बिबै ताँन् ताँमैं क्हेमैंलाइ चिमिंब्मुँ।
ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट सिसेया पबित्र प्ल्हए थेबै शक्तिउँइँले सोगों तबइले “येशू परमेश्वरए च्हन् ग!” बिबै प्रमान खीजी ङ्योलाइ उँइँमिंइ।
दिलेया परमेश्वरए प्ल्ह क्ह्रोंसेंन्ले क्हेमैंने टिस्याँ क्हेमैं ओंसोंबै बानिए लिलि आप्र, बरु परमेश्वरए प्ल्हए लिलि प्रम्। येशू ख्रीष्टए प्ल्ह आरेबै म्हि ख्रीष्टल् आङिं।
परमेश्वरए पबित्र प्ल्हलाइ सैं नल् आलद्। परमेश्वरजी आखिरि त्हिंइर स्वर्गर बोबै ल्हागिर खीजी क्हेमैंए फिर ह्रोंसए पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ।
चमैं प्रभुउँइँले ह्रेंगो लवाब्मुँ, धै खीउँइँले योंबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह नेरो खीए थेबै दयाम्हाँयाउँइँले फ्रेवासि नास लवाब्मुँ।