6 “खीजी ठिक के लम्,” बिसि मुइ बिमुँ, “तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै परमेश्वर क्हिन् ग। तिस्याँदे मैंन्
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
दिलेया परमेश्वरजीन् निसाफ लमा घ्रिलाइ च्योंब लमुँ, घ्रिलाइ थेब लमुँ।
ओ याहवेह, क्हिजी औदिबै केमैं लइमुँ धै क्हि भर लल् खाँब मुँ बिसि स्वर्गदूतमैं च्होंबै क्ल्ह्योर चमैंइ क्हिए मिं थेब् लब्मुँ।
याहवेहजी ठिक निसाफ लम् बिब ताँनइ सेइमुँ, दुष्टमैं बिस्याँ खेंमैंइ लबै केर खेंमैंन् फसेइमुँ। च्याँ तसि तिस्याँदे मैंन्
खीजी लबै ठिक केमैंए बयन मुइ लम्, धै खी कति थेब मुँ बिसि ताँन् ह्रेंमैंइ म्रोंम्।
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टजी निसाफ लमा ङ्यो ताँन् खीए उँइँर राल् त्हुम्। ङ्यो सोगों मुँमा छ्याँबै के ललेया, आछ्याँबै के ललेया ह्रोंसइ लबै केए नों ङ्योइ योंब्मुँ।
खीजी ठिक निसाफ लम्। पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिसि न्होंवाबै च फ्यालुस्योलाइ खीजी दण्ड पिंइमुँ। छले खीए के लब्मैंलाइ सैवाबै खि खीजी किंइ।”