22 “ओ परमेश्वरलाइ आमैंब्मैं, छेनाले मैंन्। आमैंस्याँ ङइ क्हि कुदु-कुदु लवाब्मुँ, क्हिलाइ फ्रेमिंब खाबै तरिब् आरे!
ङम् ङन् ग बिसि दुष्टमैंइ परमेश्वर आम्है, चमैंइ तोइ ताँरै या परमेश्वर आमैं।
क्हिजी आजोगेमिंस्याँ चमैंइ सिंहइ धोंले ङ रुएवाब्मुँ, धै ङलाइ फ्रेमिंबै म्हि खाबै आरेमा चमैंइ ङ कुदु-कुदु लवाब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैं नेरो परमेश्वर म्लेयाबै ताँन् ह्रेंमैं सिसि ह्याबै क्रोंर फेनेम्।
दिलेया आयों आख्युब्मैं परमेश्वरजी खोंयोंइ म्लेरिब् आरे, दुःख योंब्मैंए आशा खोंयोंइ म्हरिब् आरे।
“च त्हेर बल्ल चइ आबाए धिं मैंइ। झाइले चइ बिइ, ‘ङए आबाए के लब्मैंइ चब् म्रेंन्ले चसेया चबै सै ङैंम्, ङ बिस्याँ चुर चल् आयोंसि सिबर होंइमुँ।