16 दिलेया दुष्टमैंने बिस्याँ परमेश्वरजी बिमुँ, “ङए ठिम खेब नेरो ङइ फैबै बाछाए ताँमैं बारेर पोंब क्हेमैंल तोए हग मुँ?
याहवेहलाइ मान लब्मैंने बालु खी बेल्ले क्ह्रिबै थु तम्, धै खीजी फैबै बाछाए ताँमैं चमैंलाइ सेल् पिंम्।
आमादुइ झोंबै अहान डुड म्हिए प्हले स्याले तब् धों ग।
परमेश्वर प्ल्ह ग। छतसि खीलाइ म्हाँदिब्मैंइ खी खैतबै परमेश्वर जा बिसि खीए पबित्र प्ल्हउँइँले मत्त्रे छेनाले म्हाँदिल् त्हुम्।”
ङइ ह्रोंसए ज्यु भोंब् लबै ल्हागिर तालिम पिंब् धोंले ह्रोंसए न्होंर थेंम्। तले छ लम् बिस्याँ ङइ अरूमैंलाइ “खेलर भों लद्” बिसेरो ङ फेल आतरिगे बिसि छ लब् ग।
चु बाछा ङइ चमैंए खेमैं-माँमैंने फैबै बाछा धोंब तरिब् आरे। च त्हेरि ङइ चमैंए यो क्हासि मिश्र ह्युलउँइँले डोरेसि पखल। दिलेया ङइ फैबै बाछाए ताँमैंर चमैं दरले टिल् आखाँ। छतसि ङइ चमैंए वास्ता आल,” बिसि याहवहजी बिइमुँ।
ल्हें मुइए लोबइ लमा छ्याँबै घ्याँ पिसि चमैं आछ्याँबै घ्याँउँइँ ल्हैदिइमुँ। छले चमैं स्योंम्बै बओरए च्ह बालामए लिलि प्रइमुँ।