9 चमैंए सुँइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आपों; चमैंए खों आछ्याँबै सैमैंइ प्लिंइमुँ; चमैंए म्लोगो थोंथेंबै छगों ग; छतसि चमैंइ फिब्लो पार्दिसि पोंम्।
ओ याहवेह, क्हिए छ्याँबै घ्याँर प्रबर ङलाइ लोमिंन्। ङए शत्तुरमैं ल्हें मुँ, छतसि क्हिए छ्याँबै घ्याँर डोरेमिंन्।
क्ह्रोंसेंन क्हिजी ङए खों छ्याँब् तरिगे ङ्हाँम्, छतसि क्हिजी ङए सैंर ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं झोंमिंम्।
क्हि फिब्लो पार्दिसि के लमुँ, छ्यारबै छुरिइ धोंले क्हिए लेइ नास लवाबै चाँजो लम्।
चए थेबै पदउँइँले चलाइ क्युरु तवाबर चमैंइ मत्त्रे आछ्याँबै ताँ मैंरिम्। चमैं स्योलिबै ताँमैंर सैं तोंम्। चमैंए सुँइ आशिक पिंमुँ, सैं न्होंर बिस्याँ सराप पिंम्। तिस्याँदे मैंन्
आयोब् आख्युब्मैं मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग, प्लब्मैं या तोइ केर आफे, तलेबिस्याँ पारर क्वेमा चमैं योंयाम्, चमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग।
म्हिमैंए सैं कति आछ्याँब् तमना, चमैंइ आगुए न्होह्रों लबै जाल रोमुँ, दिलेया “ङिइ ठिक चाँजोमैं लइमुँ,” बिम्।
ङलाइ प्ह्रब, ङ फापिल् लब, नेरो ङए मिं ह्याब क्हिजी सेम्; ङए ताँन् शत्तुरमैं क्हिजी सेम्।
ह्रोंसए ङ्हेब्मैंने स्युइट्टले पोंबै म्हिइ ह्रोंसए प्हलेर्न जाल तिम्।
छतमा येशूजी चने बिइ, “क्हेमैं फरिसीमैं थलि प्हेलाए फि-फि छेन्ले म्याम्। दिलेया क्हेमैंए सैंर बिस्याँ आछ्याँबै ताँमैं नेरो लोबइ प्लिंइमुँ।”
“धिक्कार मुँ क्हेमैं सैं क्रोल् त्हुम्! क्हेमैं छ्यों म्ह्यों आयोंबै छगों धों तब् ग, ‘न्होंर सिनु मुँ’ बिब आसेसि म्हिमैं चए फिफि प्रम्।”
चमैंइ पोंबै ताँमैं छगोंर थेंसि सइ आउबै सिनुए थाँ धों तम्। चमैंए लेइ स्योलिबै ताँ मत्त्रे पोंम्, चमैंए ताँ प्हुरिए बिख धों तम्।
ङि क्हेमैं ङाँर खमा ङिइ फिब्लो पार्दिबै ताँमैं तोइ आपों बिसि क्हेमैइ सेइमुँ। धै ङिइ तोइ योंम् उ बिसि लोबै या आलल, चु ताँर परमेश्वर ङिए साक्षि मुँ।