4 क्हि आछ्याँबै केर सैं तोंबै परमेश्वर आङिं; धै आछ्याँबै सैमैं क्हिने टिल् आखाँ।
छलु म्हिलु लबै म्हि ङए धिंर टिल् योंरिब् आरे; स्योलिबै ताँ पोंबै म्हि ङए उँइँर टिल् योंरिब् आरे।
याहवेहजी ठिक के लब्मैंए जाँच लमुँ; आछ्याँबै के लब्मैं नेरो म्हि सैब् म्लुबै के लदा ङ्हाँब्मैं खीजी आखो।
क्ह्रोंसेन ठिक के लब्मैंइ क्हिए मिंलाइ थेब लब्मुँ, झाइले सोजो म्हिमैं क्हिए उँइँर टिब्मुँ।
क्हिइ चु ताँन् आछ्याँबै केमैं लइमुँ दिलेया ङ तोइ आपोंन्ले टिइ; छतसि ङै या क्हि धोंन् तब्मुँ बिब क्हिए सैंर ङ्हाँमै। छ आङिं! ङइ क्हि हौदिब्मुँ धै क्हिइ खैबै केमैं लइमुँ बिब क्हिए ओंसोंन् ताँन् उँइँमिंब्मुँ।
पबित्र क्ल्ह्योर ङइ क्हिलाइ म्रोंइमुँ, क्हि शक्ति मुँब नेरो बेल्ले म्हारब ङइ म्रोंइ।
ओ याहवेह, क्हिजी ङलाइ तले पिवाल? ङउँइँले ह्रोंसए लि तले लोल?
धै “याहवेह स्वाब मुँ; खी ङ रक्षा लमिंबै पारा ग, धै खीजी आछ्याँबै के खोंयोंइ आल!” बिसि बयन लब्मुँ।
दुष्ट क्रथे मिंथेमैं क्हिने बालु क्ह्रिल् खाँम्मा? ह्रोंसइ बनेबै निसाफमैंउँइँले चमैंइ अनिया लम्।
येशूजी चने बिइ, “खाबइ ङलाइ म्हाँया लमुँ, चइ ङए ताँ ङिंमुँ, धै ङए आबाजी चलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले आबा नेरो ङ च ङाँर युसि चने बालु टिब्मुँ।
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
दिलेया ङ्यो बिस्याँ खीजी ङ्योने बाछा फैसि पिंम् बिबै छारा स्वर्ग नेरो छारा ह्युलन् ह्रेरिब्मुँ। चर खीजी ठिक ठर्दिमिंब्मैं टिल् योंब्मुँ।
च सहरर मि म्रोंबै ल्हागिर त्हिंयाँ नेरो लयाँ आचैदि, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ह्वे चए फिर चारमुँ, च सहरर्बै बत्ति क्यु च्हजन् ग।
दिलेया खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिबै क्यु च्हजने मुँबै कितबर मिं मुँब्मैं मत्त्रे च सहरर होंल् योंब्मुँ। चर आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं, छेरन् ङ्हाँबै के लब्मैं नेरो स्योर ताँ पोंब्मैं खाबइ या होंल् योंरिब् आरे।