6 प्लबै म्हिमैंइ खेंमैंए सै न्होरए फिर थेब् प्हैंसि ङलाइ म्हि आच्हिन् ललेया ङ ङ्हिंरिब् आरे।
चमैं खबै लिउँइँ हामानइ ह्रोंसए सै न्होरमैं कति मुँ बिबै ताँ, च्ह-च्हमि कति मुँ बिबै ताँ नेरो के लब्मैंए न्होंर म्रुँइ चलाइ खैले ताँन् भन्दा थेबै पदर थेंमिंइ बिबै ताँ चमैंने बिइ।
आछ्याँबै ताँमैं थेमा च आङ्हिं; चइ याहवेहए फिर भर लबइले चए सैं भोंब मुँ।
चए सैं भोंब मुँ, छतसि च आङ्हिं, लिउँइँ शत्तुरमैं हार्दियाब चइ म्रोंब्मुँ।
“ङ्ह्योत्ति! परमेश्वरए फिर भर आलबै म्हि! चुइ ह्रोंसने मुँबै ल्हें सै न्होरए फिर भर लइ, धै अरूमैं नास लवासि भोंब तइ।”
त्हिंइतिमि चमैंइ ङइ पोंबै ताँमैंए उल्टो अर्थ ल्हैदिम्; चमैंइ खोंयोंन् बिलै ङए न्होह्रों लबै ल्हागिर चाँजोमैं लम्।
ओ परमेश्वर, चमैंइ लबै आछ्याँबै केमैंए दण्ड चमैंलाइ पिंन्; क्हिए ह्रिसर चमैंलाइ क्हुरवाद्!
धुदिबै केर भर आतद् धै ह्योबै सैर थेब् आप्हैंन्; क्हिए सै न्होर ल्हें तलेया चए फिर भर आथेंन्।
प्लबै म्हिए सै न्होर चए ल्हागिर भोंबै सहर ग; ङ्हाँदुमैं बिस्याँ दु:ख योंसि नास तयाम्।
ह्रोंसए सै न्होरए फिर भर लबै म्हि फापिल् त्हुम्, दिलेया ठिक के लबै म्हि पिङ्ग्या प्हो धोंले म्रौलेब्मुँ।
तिस्याँदे ल्हागिर सै न्होर योंम्; दिलेया नुयाम्, तलेबिस्याँ चल प्ह्यामैं प्ह्यामुँ धै क्रोवे धोंले मुउँइँ प्हुरयाम्।
खीए ताँ थेसि चेलामैं प्लेटोयाइ। दिलेया येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ओ ङए कोलोमैं, सै न्होरए फिर भर थेब्मैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंब बेल्ले गारो मुँ।
झाइले ङइ ह्रोंसनेन् क्हिए ल्हागिर ल्हें बर्ष समा योबै रा-रोमैं मुँ। तारे पिरु चदु, थुँनु, धै मोज-मज्जा लसि सुखले टिद्,’ बिब्मुँ।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।