12 मान इजेत मुँलेया च खोंयोंन् बिलै सोरिल् आखाँ। च नास तयाबै खेदोमैं धोंन् ग।
कयिन ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने बालु तसि चए प्ह्रेंस्योइ प्हसे नोइ, धै हनोक बिबै च्ह फिइ। कयिनइ सहर घ्रि बनेसि ह्रोंसए च्हए मिं हनोक च सहरए मिंर्न थेंइ।
क्हिजी तिस्याँदेए ल्हागिर मत्त्रे ङ सोल् पिंइमुँ, क्हिए उँइँर ङए छ्ह तोइ आङिं। ताँन् म्हिए छ्ह मुठि घ्रि सोर मत्त्रे ह्रेंरिइमुँ! तिस्याँदे मैंन्
मान इजेत मुँबै म्हि मुँलेया चइ आक्होस्याँ नास तसि ह्याबै खेदोमैं धोंन् तब् ग।
दिलेया म्हिमैं धोंले क्हेमैं सिब्मुँ, धै चिब्मैं धोंले क्हमैं नास तब्मुँ।”
तलेबिस्याँ छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ताँन् म्हिमैं छि धों तब् ग, म्हिए ज्यु कति छ्याँब मुँलेया ट धों तब् ग। छि ङ्योंलोयाम् धै टै या खारयाम्।