14 छ लस्याँ “खोंयोंन् बिलै तरिबै ङ्योए परमेश्वर खीन् ग, धै खीजीन् ङ्योलाइ खोंयोंन् बिलै डोरेब्मुँ,” बिसि क्हेमैंइ लिउँइँबै पुस्ताने बिल् खाँब्मुँ।
ङइ याहवेहने बिइमुँ, “क्हि ङए प्रभु ग; ङए ल्हागिर क्हि मत्त्रे छ्याँब ग, अरू तो सै या छ्याँब आरे।”
खीजी थेब् आप्हैंब्मैंलाइ ठिक घ्याँर डोरेमिंब्मुँ, धै चमैंलाइ खीए घ्याँर प्रबर लोमिंब्मुँ।
दिलेया ओ याहवेह, ङइ क्हिए फिर्न भर लइमुँ; ङइ बिमुँ: “क्हिन् ङए परमेश्वर ग।”
ओ परमेश्वर, चु पुस्ता नेरो लिउँइँ खबै ताँन् पुस्तामैंने क्हिजी लबै शक्ति मुँबै केमैं आबिन् समा ङ खेब् तसि ङए क्र सारयामैं या ङलाइ आपिद्।
क्हिजी सल्ला पिंसि ङलाइ डोरेमिंम्, धै लिउँइँ ङ क्हि ङाँर मान योंबै क्ल्ह्योर बोब्मुँ।
ङए सैं नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् भों आरेलै खाँम्, दिलेया परमेश्वरजी ङए सैंर भों पिंम् धै खोंयोंन् बिलै ङए चैदिबै सै क्हिन् ग।
ङ ठिक घ्याँर प्रम्, धै ठिक निसाफ लम्,
दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लोमिंबै पबित्र प्ल्ह युब्मुँ, धै खीजी क्हेमैं ताँन् क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै घ्याँर डोरेमिंब्मुँ। खीजी ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले आपों। खीजी तो ताँ थेमुँ चन् पोंब्मुँ, धै लिउँइँ तखबै ताँमैं क्हेमैंने बिमिंब्मुँ।