10 ओ परमेश्वर, पृथ्बीए छेउ समा म्हिमैंइ क्हिए मिं सेब्मुँ। छलेन पृथ्बी तिगोंन् म्हिमैंइ क्हिए मिं क्वेम्। क्हिए क्योलो योइ ठिक के लम्।
तलेबिस्याँ याहवेहजी ठिक निसाफ लम्, ठिक केमैं खीजी खोम्; सोजो म्हिमैंइ खीए लि म्रोंब्मुँ।
त्हिंयाँ प्योबै त्हे सेरो त्हिंयाँ लिबै त्हे समन् खीए मिं थेब् तल् त्हुम्!
याहवेहजी लबै तोन्दोंरि केमैं ठिक मुँ, धै ह्रोंसइ बनेबै तोन्दोंरि सैमैंलाइ म्हाँया लम्।
ठिक केमैं लब क्हिजी खोमुँ, आछ्याँबै केमैं बिस्याँ क्हिजी आखो। छतसि परमेश्वर, क्हिए परमेश्वरजी क्हिए थुमैंलाइ भन्दा क्हिलाइ ल्हें आशिक पिंसि क्हिए सैं तोंन् लमिंइमुँ;
म्रुँ बेल्ले भोंब मुँ, ठिक निसाफ खीजी खोम्। क्हिजी खाबै आफेलल्ले निसाफ लमुँ; याकूबए सन्तानमैंए फिर क्हिजी ठिक निसाफ नेरो ठिक के लइमुँ।
ङइ स्वर्ग थोंब् म्रोंइ। चर फोस्रे ब्योंबै घोडा घ्रि मुँल। च घोडाए फिर क्रेबै म्हिए मिं “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन” बिब् मुँल। खीजी ठिक निसाफ लम्, ठिक निसाफ लबै ल्हागिर खीजी ल्हडें लम्।
खीजी ठिक निसाफ लम्। पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिसि न्होंवाबै च फ्यालुस्योलाइ खीजी दण्ड पिंइमुँ। छले खीए के लब्मैंलाइ सैवाबै खि खीजी किंइ।”