2 छतसि ह्युल लालेया, मा ङ्युँइर कोंमैं तेयालेया,
ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंनु, तलेबिस्याँ ङ थेबै दुःखर फेइमुँ! ङलाइ ल्हाब्मैंउँइँले जोगेमिंनु, तलेबिस्याँ चमैं ङ भन्दा बेल्ले भोंब मुँ!
च्हमा सयो खसि ह्युल लायाइ, कोंमैंए तेंमैं या थरथरले लायाइ, तलेबिस्याँ खी ह्रिस खल।
मिछु खैबै खोल्सर प्रल् त्हुलेया ङ तो सैने या ङ्हिंरिब् आरे, तलेबिस्याँ क्हि ङने बालु मुँ; क्हिए तुँबै प्हरे नेरो ह्वाबै प्हरेइ ङए रक्षा लम्।
सेनामैं ङए बिरोधर कारग्यु तखलेया, ङए सैं ङ्हिंरिब् आरे। ङए बिरोधर लडें तलेया ङ परमेश्वरए फिर भर थेंब्मुँ।
याहवेह ङए शक्ति नेरो ङए ढाल ग! ङइ खीनेन् सैं केइमुँ, धै खीजीन् ङ ल्होमिंबइले ङए सैं बेल्ले तोंइमुँ, धै ङ भजन प्रिंसि खीलाइ धन्यबाद पिंब्मुँ।
ठिक के लब्मैंलाइ याहवेहजी जोगेमिंम्; दुःख तबै त्हेर चमैंए लोबै क्ल्ह्यो खीन् ग।
ओ ङए भों, क्हिए बयन लदै ङ क्वे प्रिंब्मुँ, ओ परमेश्वर, क्हि ङए किल्ला, नेरो ङलाइ खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लबै परमेश्वर ग।
छतसि ओ म्हिमैं, खोंयोंन् बिलै खीनेन् भर थेंन्; खीए ओंसों ह्रोंसए सैंर्बै ताँ बिद्; तलेबिस्याँ ङ्योए ग्वार ह्रिबै क्ल्ह्यो परमेश्वर ग। तिस्याँदे मैंन्
आयोब् आख्युब्मैं मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग, प्लब्मैं या तोइ केर आफे, तलेबिस्याँ पारर क्वेमा चमैं योंयाम्, चमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग।
क्हेमैंने ज्ञान आरे, क्होल् आखाँ, क्हेमैं मिछु खैबर प्ररिम्; ठिमइ बिब् धोंले आप्र।
याहवेहए बारेर ङ बिब्मुँ, “खी ङए ग्वार योंबै क्ल्ह्यो नेरो ङए किल्ला ग, खी ङए परमेश्वर ग, खीए फिर ङइ भर थेंम्।”
येशूजी चमैंने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ तोइ संका आलनाले क्वेंस्याँ चु तुँबुए धुँलाइ ङइ लब् धोंले क्हेमैंज्यै लल् खाँम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, क्हेमैंइ चु कोंलाज्यै या ‘स्युसि मा ङ्युँइर तेयाद्’ बिलेया छान् तब्मुँ।
मु नेरो पृथ्बी नास तयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ म्हरिब आरे।
छतसि ङ्योइ ढुक्कले बिले, “याहवेहजी ङलाइ ल्होमिंम्, छतसि ङ ङ्हिंरिब् आरे। म्हिमैंइ ङलाइ तो लल् खाँमुँ?”