9 क्हिउँइँले मान योंबै च्हमिरिमैं न्होंर म्रुँमैंए च्हमिमैं या मुँ; क्हिए क्योलोउँइँ ओपीरर्बै माराए घानइ पैरिदिबै म्रुँस्यो राइमुँ।
म्रुँए च्हमि ह्रोंसए कोठार टिमा कति छ्याँब मुँ! चए क्वेंरै या माराइन बुट्टा प्रिंइमुँ।
तर्शीश नेरो ह्रेंगोबै मा ङ्युँइए रेजरेबै म्रुँमैंइ च ङाँर बालि फोखब्मुँ; शेबा नेरो सेबाए म्रुँमैंइ चलाइ भेटि पिंखब्मुँ!
ङ रोबै क्ल्ह्योर छ्याँबै थाँ खबै मूर्र, घ्युकुमारि नेरो लेबोमैं फ्रुँसि छ्याँबै थाँ खल् लथेंइमुँ।
खाब्ने बालु प्ह्रेंस्यो मुँ, चन् प्ह्रेंरो ग। प्ह्रेंरोए थु प्ह्रेंरो ङाँर रासि खीए कै थेसि बेल्ले सैं तोंम्। छतसि ङ बेल्ले सैं तोंइँमुँ।
छतसि ङ्यो बेल्ले सैं तोंले, खीलाइ थेब लले। तलेबिस्याँ क्यु च्हजए ब्ह्या लबै त्हिंइ खइमुँ। क्यु च्हजए प्ह्रेंस्योइ ह्रोंसलाइ पैरिदिइमुँ।
दिलेया छारा यरूशलेम, “परमेश्वरए पबित्र सहर” प्ह्रेंरोए ल्हागिर प्ह्रेंस्यो पैरेब् धोंले पैरिसि स्वर्गउँइँले युरिब ङइ म्रोंइ।
ह्युलर्बै म्हिमैं च सहरर परमेश्वरए छ्याँबै ह्वेर प्रब्मुँ, झाइले ह्युलर्बै म्रुँमैंइ खेंमैंए सै न्होर चर पखब्मुँ।
झाइले परमेश्वरए ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “खो, ङइ क्हिलाइ क्यु च्हजए प्ह्रेंस्यो उँइँमिंस्यो।”