12 तो ठिक मुँ च केन् ङइ लबइले क्हिजी ङ ल्होमिंम्, धै क्हिजी खोंयोंन् बिलै ङ क्हिए उँइँर्न थेंम्।
क्हिजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ ङलाइ उइमिंइमुँ; क्हिने त्होमा ङए सैं बेल्ले तोंन् लमिंब्मुँ; क्हिए क्योलो योर खोंयोंन् बिलै सैं तोंल् योंम्।
ङ ठिक के लसि क्हिए लि ङ्ह्योब्मुँ, धै छोरमा ङ क्हिलाइ म्रोंसि सैं तोंब्मुँ।
ङइ स्योर आतेइमुँ, ङइ लबै छ्याँब आछ्याँबै केमैं ताँन् ङइ क्हिनेन् बिइमुँ। छतसि ङलाइ जोगेमिंन्, तलेबिस्याँ ङइ क्हिए फिर्न आशा थेंइमुँ।
ओ ङए याहवेह परमेश्वर, ङ नमा ङइ क्हिने ल्होमिंन् बिसि ग्वार ह्रिइ, धै क्हिजी ङ सल् लमिंइ।
याहवेहजी ठिक के लब्मैंए फिर मि छरिमुँ धै चमैंए ताँ थेम्।
तलेबिस्याँ दुष्ट म्हिमैंए भों याहवेहजी नास लवाब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंलाइ खीजी जोगेसि थेंब्मुँ।
ङए सो क्हिए कुगु न्होंर टिरिम्; क्हिए क्योलो योजी ङ ख्वेसि जोगेमिंम्।
ओ याहवेह, “ङए प्हले प्लेइमुँ” बिसि ङइ बिमा क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाजी ङ थौंदिमिंइ।
“ओ आबा, चु ह्युल बनेब् भन्दा ओंसों ओंनोंन् क्हिजी ङलाइ म्हाँया लसि थेबै मान पिंइ। क्हिजी ङने पिंबै म्हिमैं ङए थेबै मान म्रोंबर चमैं ङ टिबै क्ल्ह्योरि ङने बालुन् तरिगे बिब ङए सैं मुँ।