7 छतसि ङइ बिइ, “ङ चुर्न खइमुँ! ङइ तो-तो लल् त्हुडम् बिसि काउदए प्हैंर प्ह्रिथेंइमुँ।
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
दिलेया क्हिए धिंर्बै साँड्मैं नेरो क्हिए प्ह्रोंर्बै र बुग्यामैं ङलाइ आचैदि।
क्हिए सैंर मैंब् धोंलेन् सियोनए फिर ल्हयो खमिंन्; यरूशलेमर्बै फुयाबै गारामैं धबै रुइमिंन्;
याहवेहए मिंर ख्रो पिंब् भन्दा छ्याँब नेरो ठिक के लब छ्याँब ग।
च लिउँइँ मोशा नेरो अगमबक्तामैंइ खीए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैंए अर्थ खीजी चमैंलाइ क्होमिंइ।
झाइले खीजी चमैंने बिइ, “मोशाइ प्ह्रिबै ठिम, अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँमैं नेरो भजनसंग्रहर ङए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैं पूरा तल् त्हुम् बिसि ङइ ओंसोंन् क्हेमैंने मुँमा बिल।”
“परमेश्वरए छ्वेर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम् बिसि क्हेमैंइ म्हैरिम्, ङए बारेर ग्वाइ पिंबम् परमेश्वरए छ्वे ग।
स्योंम्बै अगमबक्तामैंइ ‘खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खीए मिंउँइँले पाप क्षमा योंम्,’ बिसि खीए ग्वाइ पिंइँमुँ।”
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।