6 “ङिलाइ छ्याँबै सैमैं खाबइ उँइँल् खाँमुँ?” बिसि ल्हें म्हिइ ङ्योएरिइमुँ। ओ याहवेह, ङइ ग्वार ह्रिमा क्हिए लिर्बै ह्वे ङिए फिर चारमिंसि आशिक पिंन्।
क्हिए के लबै म्हिलाइ छ्याँब लमिंन्; धै क्हिए निसाफमैं ङलाइ लोमिंन्।
क्ह्रोंसेंन्ले क्हिजी चलाइ खोंयोंइ आखाँबै आशिक पिंइमुँ, धै क्हि चने तमिंबइले चए सैं खोंयोंन् बिलै तोंरिम्।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
ओ ङए सो, क्हि तले आतोंल? धै ङए खों न्होंर क्हि तले च्हतर्लै आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइन थेब् लब्मुँ।
तलेबिस्याँ चमैंइ सेलाँइ नेसि ह्युल ट्होब आङिं, धै चमैंइ ह्रोंसए यो पाख्राए भोंइ नेसि ट्होबै या आङिं, दिलेया क्हिए क्योलो योर्बै भों नेरो क्हिए चारबै मोंडए ह्वेइन चमैंइ ट्होब् ग, तलेबिस्याँ क्हिजी चमैंए फिर म्हाँया लमल।
ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंइ ङो सेरिगे धै क्हिजी जोगेमिंम् बिबै ताँ ताँन् ह्रेंमैंइ था सेरिगे बिसि
ओ याहवेह, क्हि स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब, नेरो परमेश्वरन् ग! ङिए ह्युल धबै भोंब लमिंन्; ङिए फिर लहयो लद्, धै ङि सोब्मुँ।
ओ सेनामैंए परमेश्वर, ङिए ह्युल धबै भोंब लमिंन्; ङिए फिर लहयो लद्, धै ङि सोब्मुँ।
ओ याहवेह, क्हिए छ्याँबै बयन लल् ह्रब्मैं आशिक योंम्, चमैं क्हिए ल्हयोए ह्वेर प्ररिम्।
झाइले ङइ ह्रोंसनेन् क्हिए ल्हागिर ल्हें बर्ष समा योबै रा-रोमैं मुँ। तारे पिरु चदु, थुँनु, धै मोज-मज्जा लसि सुखले टिद्,’ बिब्मुँ।
येशूजी धबै बिइ, “छाबै प्लबै म्हि घ्रि मुँल। चइ सै ल्हें फेबै छ्याँबै क्वेंमैं खिमल। त्हिंइ ह्रोंसे लिं-लिंबै चबै सैमैं चसि मजाले त्हिंइ थोमल।
“तिं-प्हन्हाँ खोंयों मुँले या ङि सहर घ्रिर ह्यामुँ धै चर तिंदिं दे टिसि छों लसि नफा लब्मुँ,” बिबै म्हिमैं, ङए ताँ थेद्!