5 याहवेहजी खोबै ख्रो पिंन्, धै खीए फिर्न भर थेंन्।
च्हलाइ मान लसि फ्योद्, छ आलस्याँ खी ह्रिस खब्मुँ, धै क्हेमैं घ्याँर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ खी युनन् ह्रिस खम्। खीए प्हलेर ग्वार ह्रिबर ह्याब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
ओ याहवेह, ङने तोइ छ्याब् आरे बिसि उँइँमिंन्, तलेबिस्याँ ङइ छ्याब् खबै केमैं आलइमुँ, धै ङइ तिफुँइ छाइ-छुइ आतल्ले क्हिए फिर्न भर लइमुँ।
छतसि याहवेहए फिर भर थेंनु, धै छ्याँबै केमैं लद्; क्हेमैं ह्युलर टिमा योब ख्युब तब्मुँ।
बरु ङलाइ धन्यबाद पिंसि ङए मिं क्वेद्! चुन् पिंल् त्हुबै ख्रो ग। धै ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वए मिंर लबै भकल पूरा लद्।
धै क्हिए सैं तोंल् लबर म्हिमैंइ ठिक ख्रोमैं पिंखब्मुँ, मिर ख्रोंसि पिंबै ख्रोमैं नेरो अरू पिंल् त्हुबै ख्रोमैं म्हिमैंइ पिंब्मुँ, छले साँडेमैं क्हिए मिंर ख्रो पिंबै क्ल्ह्योर पखब्मुँ।
छतसि ओ म्हिमैं, खोंयोंन् बिलै खीनेन् भर थेंन्; खीए ओंसों ह्रोंसए सैंर्बै ताँ बिद्; तलेबिस्याँ ङ्योए ग्वार ह्रिबै क्ल्ह्यो परमेश्वर ग। तिस्याँदे मैंन्
“प्रभुजी ङ्योलाइ युगुर्लै वाथेंम् रो वा? खीजी धबै खोंयोंइ ङ्योए फिर ल्हयो आख रो वा?
छतसि क्हिइ भेटि पिंबै क्ल्ह्योर ह्यासि परमेश्वरए मिंर भेटि पिंबर होंमा क्हिए अलिने आक्ह्रिबै ताँ क्हिए सैंर मैंस्याँ
छतसि परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंबै दु:ख योंब्मैंइ छ्याँबै केन् लरिगे, धै तोन्दोंरि सै बनेबै भर लल् खाँबै परमेश्वरनेन् चमैंइ ह्रोंसए प्ल्ह सुम्पिदिरिगे।