6 म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
चबै सैमैंए ल्हागिर दुःख लबर न्हाँगर्न रेब नेरो ङेसर क्हैल्ले रोबै या फाकर्न ग, तलेबिस्याँ खीजी म्हाँया लब्मैंलाइ, न्हरु पिंम्।
तलेबिस्याँ म्हिम् मुठि घ्रि सो धोंबन् ग, चए छ्ह छरि धोंले ह्यायाम्।
आसिल्ले खोंयोंन् बिलै सोरिबै म्हि खाब् मुँ? खाबइ ह्रोंसए सोलाइ क्रोंउँइँले फ्रेल् खाँमुँ? तिस्याँदे मैंन्
छ्याँबै म्हिइ ह्रोंसए क्वें-क्वेंमिमैंए ल्हागिर सै न्होर पिंथेंम्, दिलेया पापिमैंए सै न्होर ठिक के लब्मैंए योर फेनेम्।
तिस्याँदे ल्हागिर सै न्होर योंम्; दिलेया नुयाम्, तलेबिस्याँ चल प्ह्यामैं प्ह्यामुँ धै क्रोवे धोंले मुउँइँ प्हुरयाम्।
तलेबिस्याँ सै न्होर खोंयोंन् बिलै आटि; छलेन पुस्ता-पुस्त समा मुकुट कुल् योंम् बिब आरे।
क्हेमैंइ च्हौ च्योंबै के या लल् आखाँ बिस्याँ अरू सैर तले न्हुँ लमुँ?
“छतसि तो चब, तो थुँब बिसि क्हेमैं म्हैइ आप्रद्, धै न्हुँ या आलद्।
झाइले छों लब्मैं छों आलब्मैं धोंन् तरिगे तलेबिस्याँ चु ह्युल युनन् नास तयाम्।
प्हँना तो तम् क्हेमैंइ आसे। क्हेमैंए छ्ह तो मुँ रो? क्हेमैंम् न्हाँम्स्यो धों तब् ग। च न्हाँम्स्यो तिस्याँदे म्रोंबै तोंदोंन् म्हयाम्।
क्हेमैंए मारा चाँदि साँथेंसि खैर खइमुँ। छले साँथेंबै मारा चाँदिर मुँबै खैरइन क्हेमैं मुइ पैसाए म्हाँया लब्मैं मुँन बिसि ग्वाइ पिंब्मुँ। छले साँथेंबै सै न्होरइन मिइ ख्रोंवाब् धोंले क्हेमैंलाइ ख्रोंवाब्मुँ। तलेबिस्याँ नुयाबै त्हिंइए ल्हागिरि क्हेमैंइ सै न्होर साँथेंइमुँ।
तलेबिस्याँ छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ताँन् म्हिमैं छि धों तब् ग, म्हिए ज्यु कति छ्याँब मुँलेया ट धों तब् ग। छि ङ्योंलोयाम् धै टै या खारयाम्।
क्हेमैंए ताँन् न्हुँ परमेश्वरए प्हलेर थेंन्, तलेबिस्याँ खीजी क्हेमैंए वास्ता लम्।