5 क्हिजी तिस्याँदेए ल्हागिर मत्त्रे ङ सोल् पिंइमुँ, क्हिए उँइँर ङए छ्ह तोइ आङिं। ताँन् म्हिए छ्ह मुठि घ्रि सोर मत्त्रे ह्रेंरिइमुँ! तिस्याँदे मैंन्
याकूबइ बिइ, “ङइ तोगो समा थोबै छ्ह प्रसे सोंच्यु तइ। ङए छ्ह रिन्ठि नेरो दुःखर थोरिइमुँ। ङए खेमैं ल्हें सोल चमैं सोब्द प्रे छ्ह तोगो ङल आयोइमुँ।”
तलेबिस्याँ म्हिम् मुठि घ्रि सो धोंबन् ग, चए छ्ह छरि धोंले ह्यायाम्।
आछ्याँबै केमैं लबै म्हिलाइ क्हिजी हौदिसि दण्ड पिंमुँ, चइ खोबै सैमैं ताँन् प्हुँलुइ चसि नास लवाब् धोंले क्हिजी नास लवाब्मुँ। म्हिमैं तोइ आङिं, चमैंम् मुठि घ्रि सो मत्त्रे ग! तिस्याँदे मैंन्
आयोब् आख्युब्मैं मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग, प्लब्मैं या तोइ केर आफे, तलेबिस्याँ पारर क्वेमा चमैं योंयाम्, चमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग।
ङए छ्ह कति रिंठि मुँ बिसि मैंमिंन्दि! क्हिजी म्हिमैंलाइ फाकर्न बनेल् वा?
छतसि ङिइ बुद्धि योंल् खाँरिगे बिसि ङिए छ्ह कति रिंन्ठि मुँ बिसि ङिलाइ लोमिंन्।
प्हँना तो तम् क्हेमैंइ आसे। क्हेमैंए छ्ह तो मुँ रो? क्हेमैंम् न्हाँम्स्यो धों तब् ग। च न्हाँम्स्यो तिस्याँदे म्रोंबै तोंदोंन् म्हयाम्।
ओ ङइ खोबै थुमैं, ताँ घ्रि खोंयोंइ आम्लेद्। प्रभुए ल्हागिर तिगैं हजार साल धों तम्, झाइले हजार साल तिगैं धों तम्।