1 “ङइ तो के ललेया च्हैंसि मैंसि छेनाले लब्मुँ, धै ङए सुँज्यै या आछ्याँबै ताँमैं पोंरिब् आरे। दुष्ट म्हिमैंए उँइँर ङ तोइ ताँ पोंरिब् आरे,” बिसि ङइ बिल।
फ्रेंसि म्हिइ आछ्याँबै केमैंउँइँले ह्रोंसलाइ खैले जोगेसि थेंल् खाँम्? क्हिए ताँइ बिब् धोंले प्रसिन् ग।
“ङिइ पोंसि पोंइ चमैंलाइ ट्होब्मुँ,” बिसि चमैंइ बिमुँ। “ङिए सुँ ङिलन् ग! ङिए फिर खाब् क्ल्हे तल् खाँमुँ?”
ओ याहवेह, ङए सुँइ आछ्याँबै ताँ पोंल् आपिंन्, ङए म्हदिइ आछ्याँबै ताँ पोंल् आपिंन्।
ह्रोंसए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंन्, धै ह्रोंसए म्हदेइ स्योर आतेद्,
क्ह्रोंसेंन ङए सोइ परमेश्वरर मत्त्रे भों न्हल् योंम्; खीजी ङ जोगेमिंम्।
थेबै कैले ङइ परमेश्वरने ग्वार ह्रिम्, खीजी थेरिगे बिसि ङइ थेबै कैले ओरम्।
सैब नेरो सोल् लबै शक्ति लेर मुँ, खैलि पोंइमु, चमैंइ चए रो चब्मुँ।
सुँइ खैच्हिजिले आपोंइ बिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःख तबइले जोगेम्।
येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलब्मैंने न्ह क्रों मि क्रोंले प्रद्। धै क्हेमैंइ मौका योंमा प्रभुए सैं तोंन् लबै केमैं लद्।
छतसि ङ्योइ तो ताँ थेइमुँ च ताँ झन् छेनाले थेल् त्हुम्। छेनाले आथेइ बिस्याँ ङ्योइ घ्याँ फ्लेयाम्।
खाबज्यै या “ङइ ठिक के लइमुँ” बिमुँ, दिलेया ह्रोंसए सुँइ तो योंमुँ चन् पोंम् बिस्याँ चइ ह्रोंसलाइन लुम्। छाबै म्हिइ ठिक के ललैया चइ लबै के फाकर्न तम्।