6 ङ कुरयासि त्हुलर्न क्हुरयाल् खाँइमुँ, छतसि शोकइ लमा ङ त्हिंतिमिंन् क्रो प्ररिल् त्हुइमुँ।
को-कोइ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा मुर्ख तइ, धै ह्रोंसए अपराधइ लमा बेल्ले दुःख योंइ।
क्हुरियाब्मैं ताँनलाइ याहवेहजी ल्होमिंम्; आगुइ प्लेथेंब्मैं ताँनलाइ खीजी रेमिंम्।
तलेबिस्याँ ङए छ्ह दुःखर, नेरो ङए त्हिंइमैं शोकर थोइमुँ, ङइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा ङए भों नुयाइमुँ, धै ङए ह्रिब्मैं या ङ्युयाइमुँ।
ङए थुमैं नेरो ङए आघें अलिमैंए ल्हागिर न्हुँ लब् धोंलेन् ङइ चमैंए ल्हागिर न्हुँ लमल; ह्रोंसए आमाए ल्हागिर शोक लब् धोंले, ङइ क्र कुरसि चमैंए ल्हागिर शोक लइ।
ओ ङए सो, क्हि तले आतोंल? धै ङए खों न्होंर क्हि तले च्हतर्लै आदेल? क्हिए आशा परमेश्वरने थेंन्; तलेबिस्याँ खी ङलाइ मुक्ति पिंबै परमेश्वर ग। छतसि ङ अझै खीलाइन थेब् लब्मुँ।
ङए परमेश्वरने, ङ लोबै पाराने, ङइ बिम्: “क्हिजी तले ङ म्लेल? शत्तुरमैंइ क्र ओल् आपिंसि ङ तले न्हुँ लसि प्ररिल् त्हुइमुँ?”
तलेबिस्याँ, ओ परमेश्वर, क्हिए प्हलेर्न ङइ ग्वार योंम्। ङलाइ तले पिवाल? शत्तुरमैंए योर फेसि ङ तले क्रोप्ररिल् त्हुइमुँ?
ङए प्हले क्होसि क्हुरयारिगे बिसि शत्तुरमैंइ जाल तिइमुँ; शोकइ लमा ङए क्र कुरयाइमुँ। ङ प्रल् त्हुबै घ्याँजरे चमैंइ होंल्दों ताइमुँ, दिलेया चमैंइ ताबै होंल्दोंर खेंमैंन् पायाइमुँ। तिस्याँदे मैंन्
ङ क्रोसि तोइ लल् आखाँब् तइमुँ; म्हुँइँस ह्रोंसे ङ क्रो-क्रोइ ङए क्ह्ल्यो प्हाँइमुँ, धै ङए मिग्लिइ ङए क्रेगु या प्हाँइमुँ।
शोकइ लमा ङए मिइ छेनाले म्रोंल् आखाँ। ओ याहवेह, त्हिंइ ह्रोंसे ङ क्हिनेन् ग्वार ह्रिइमुँ; ङए यो क्हि ङाँइन स्योंइमुँ।