20 ङइ छेन् लना-लन् ङए न्होह्रों लब्मैंइ ङए बिरोधर आछ्याँबै ताँमैं पोंम्।
ङइ क्हिए मिं थेब् लल् खाँरिगे बिसि झेलर च्युब् धों तबै दुःखउँइँले ङ फ्रेमिंनु! छले क्हिजी ङए फिर छ्याँब् लब् म्रोंसि ठिक के लब्मैं ङए कारर्ग्युले खागु तखब्मुँ।
ङ्ह्योत्ति, ङए शत्तुरमैं कति ल्हें मुँ, चमैंइ ङलाइ बेल्ले हेल् लम्।
चमैंए फिर ङइ छ्याँबन् ललेया चमैंइ ङए न्होह्रों लम्; धै ङए सैं बेल्ले च्योंन् लवाम्।
तोन् तोर्न ङए बिरोध लबै शत्तुरमैं ङ म्रोंसि सैं तोंल् आयोंरिगे, धै तोन् तोर्न ङलाइ हेल् लब्मैंइ मि स्युरसि ङलाइ प्ह्रल् आयोंरिगे।
छलेन ङए थुलाइ ङइ तोइ न्होह्रों लस्याँ, धै ङए शत्तुरलाइ ङइ फाक्कर्न लुडिस्याँ
परमेश्वरए मिंर के लमा दुःख योंब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंलन् ग।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ क्हेमैंने ङए आबाउँइँले ल्हें छ्याँबै केमैं उँइँमिंइ। च केमैं न्होंरि खाब् केए ल्हागिरि क्हेमैंइ ङ युँमाइ प्रिंल् म्हैल?”
छ्याँबै सैंउँइँले क्हेमैंइ ठिक केमैं लम् बिस्याँ, क्हेमैंए न्होह्रों खाबइ लमुँ?
ङ्यो स्योंम्बै कयिन बिबै म्हि धों तब तल् आत। च दुष्टल् मुँल, छतसि चइ ह्रोंसए अलि सैवाइ। चइ ह्रोंसए अलि तले सैवाइ बिस्याँ चइ लबै के आछ्याँब मुँल, दिलेया अलिइ लबै केमैं छ्याँब मुँल।