13 दिलेया ङ न्ह आथेबै म्हि धोंन् तइमुँ, चमैंइ तो पोंइमुँ ङइ वास्ता आल। ङ लड धोंन् तइमुँ, ङइ तोइ आपों।
दुष्ट म्हिमैंइ ङए ल्हागिर ङो चुइमुँ, दिलेया क्हिजी ल्हैदिबै केमैं ङइ लइन मुँ।
छले छ्याँब आछ्याँब तोइ आपोंन्ले ङ च्याँले टिलेया ङए सैंर ल्हें दुःख तइ।
ङ च्याँले टिइ, ङइ तोइ आपों, तलेबिस्याँ क्हिजीन् ङलाइ छले टिल् पिंइ।
खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।