11 ङए क्राँथाँ नाँबै घाइ लमा ङए थुमैं नेरो ङए ङ्हेब् ट्हुब्मैं ङउँइँले ह्रेंगो तम्, धै ङए परवामैं या ङ ङाँर आख।
दुष्ट म्हिमैं ङए कारग्युले मुँ, नगिमैंइ धोंले चमैंइ ङ घेर्दिइमुँ, चमैंइ ङए यो प्हलेमैंर खुँ थोंवाइमुँ।
ङए शत्तुरमैंइ लमा ङए ङ्हेब्मैंए उँइँर ङ म्हि आच्हिन् तइमुँ, धै ङए थुमैं ङ म्रोंसिन् ङ्हिंइमुँ। घ्याँजरे ङलाइ म्रोंब्मैं ङउँइँले भौदियाम्।
ङए थुमैं नेरो ङए फिर म्हाँया लब्मैंलाइ क्हिजी ङउँइँले ह्रेंगो लवाइ; छतसि मिछु खैबै क्ल्ह्यो ङने क्ह्रिबै थु तइमुँ।
तलेबिस्याँ अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।” च तोदोंन् चेलामैं ताँन् खी वाथेंसि भौदिह्याइ।
च त्हेर्न म्हिमैंइ येशू क्हासि ख्रो पिंबै खेगि क्रथेए धिंर बोइ, पत्रुस बिस्याँ दे ह्रेंगोउँइँलेन् खीए लिलि लिलि ह्याइ।
छलेन खीलाइ ङो सेब्मैं नेरो गालील ह्युलउँइँले खीए लिलि खबै च्हमिरिमैं ह्रेंगोन् रासि चर तरिबै ताँन् सै ङ्ह्योरिल।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।