7 याहवेहए उँइँर च्याँले टिदु, धै आअदेल्ले खीलाइ पैंरिद्; आछ्याँबै के लबै म्हि प्लब् तमा, धै चइ आछ्याँबै चाँजोमैं लमा सैं च्योंब् आलद्।
म्रुँइ ल्हैदिब् धोंले च प्ह्रिछ्या बोब्मैं युनन् क्ल्ह्यो क्ल्ह्योर ह्याइ। चु ताँमैं राजधानी शूशनर्बै म्हिमैंने या बिइ। चु ताँ थेसि शूशनर्बै म्हिमैं खैलबैल तइ, दिलेया म्रुँ नेरो हामान बिस्याँ प्हा थुँबर टिइ।
याहवेहए घ्याँ ङ्ह्योरिद्; सैं च्योंब आलद्, खीजी क्हिए सैं भोंब् लमिंब्मुँ; छतसि ङ बिमुँ! याहवेहए घ्याँ ङ्ह्योरिद्।
ङइ आआदेनाले याहवेहलाइन पैंरिइ, धै खीजी ङ ङाँइ न्ह तोसि ङइ ग्वार ह्रिब थेमिंइ।
दिलेया क्हिइ पिंबै ख्रोमैंए ल्हागिर ङइ क्हिलाइ दोष आपिं, ङए मिंर मिर ख्रोंसि पिंबै ख्रोमैं क्हिइ खोंयोंन् बिलै पखब ङइ म्रोंइमुँ।
क्ह्रोंसेंन ङए सोइ परमेश्वरर मत्त्रे भों न्हल् योंम्; खीजी ङ जोगेमिंम्।
छतसि ओ ङए सो, परमेश्वरर मत्त्रे भों न्हद्; ङए आशा खीजीन् पूरा लमिंम्।
“क्हिइ ङए न्होह्रों लइ, छतसि ङज्यै या क्हिए न्होह्रों लम्,” आबिद्; दिलेया याहवेहए फिर भर थेंन्, खीजी क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
“मा ङ्युँइर नाँ-खैं झन् ल्हें तबर होंइ। छतसि तारे ङिइ क्हिलाइ खै लस्याँ मा ङ्युँइ च्याँ तम् दि?” बिसि चमैंइ ङ्योएइ।
छतसि ङ्योइ आनारल्ले अरूमैंलाइ ल्होले, तलेबिस्याँ ङ्यो आनारल्ले के लसिन् टिइबिस्याँ ठिक त्हेर ङ्योइ रोमैं योंब्मुँ।