3 ङने बा-बालुन् याहवेहए मिं थेब् लद्, धै ङ्यो खागु तसि खीए मिं कैंडो लले!
“चम् ठिक के लबै म्हि ग,” बिसि ङए बारेर छ्याँबै ताँ पोंब्मैं सैं तोंसि छिं ङ्हाँल् योंसि कै तेरिगे। “ह्रोंसए के लबै म्हिल बिब् धों पोंब् धों तब् म्रोंसि याहवेह सैं तोंइमुँ। छतसि खीए मिं थेब् तरिगे!” बिसि चमैंइ खोंयोंन् बिरिगे।
दिलेया क्हिलाइ म्हैब्मैं ताँन् क्हिलाइन मैंसि सैं तोंरिगे धै छिं ङ्हाँरिगे! “क्हिजी जोगेमिंइ!” बिसि धन्यबाद पिंब्मैंइ खोंयोंइन् बिलै “याहवेह बेल्ले थेब मुँ!” बिसि बिरिगे!
ओ ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं, ङ्योए परमेश्वरए मिंर क्वे प्रिंन्; खीए मिं क्वेब खन्तोदोंर्बै म्हिमैंइ थेरिगे,
धै ङ क्वे प्रिंसि परमेश्वरए मिं थेब् लब्मुँ; धन्यबाद पिंसि ङ खीए मिं क्वेब्मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेहजी दुःख योंब्मैंए ताँ थेम्, धै झेलर च्युवाबै ह्रोंसए म्हिमैंलाइ खीजी वास्ता लम्।
झाइले मरियमइ बिइ, “ङए सैं न्होंउँइँले परमेश्वरए मिं क्वेमुँ।
एफिससर टिबै ताँन् यहूदीमैं नेरो ग्रिकमैंइ चु ताँ थेसि ङ्हिंयाँइ, धै प्रभु येशूए मिं क्वेइ।
ङए थेबै इच्छा नेरो आशा चु मुँ: ङ खोंयोंइ फापिल् त्हुरिब् आरे। ङ बेल्ले भोंसि तब्मुँ, सिल् त्हुलेया, सोल् योंलेया ओंसोंबै धोंले तोगो या ङउँइँले येशू ख्रीष्टए मान तरिगे।
चइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरने ङ्हिंन्, धै खीए मिं क्वेद्। तलेबिस्याँ खीजी म्हिमैंलाइ निसाफ लबै त्हे तखइमुँ। स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो क्युए मुल्मैं बनेबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योद्।”