5 लिउँइँ क्हिए उँइँर ङ पापि ग बिसि ङइ बिल, धै ङइ लबै आछ्याँबै केमैं ङइ आलो। “ङइ लबै आछ्याँबै केमैं याहवेहए उँइँर बिब्मुँ,” बिसि ङइ बिइ, धै ङए पापमैं क्हिजी क्षमा लमिंइ। तिस्याँदे मैंन्
स्यारउँइँले (पूर्व) न्हुँर (पश्चिम) कति ह्रेंगो मुँ, ङ्योइ लबै छेरन् ङ्हाँबै केमैं खीजी च्हगन् ह्रेंगो स्योवाइमुँ।
क्हिइ लबै ताँन् छेरन् ङ्हाँबै केमैं खीजी क्षमा लमिंम्; धै क्हिए ताँन् नब-छब सल् लमिंम्,
ङ ङाँइ तोमिंन् धै ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ ङ घ्रिन् मुँ धै ङए फिर दुःख तइमुँ।
ङए दुःख नेरो पिरमैं क्हिजी बिचार लमिंन्, धै ङए ताँन् पापमैं क्षमा लमिंन्।
तलेबिस्याँ खी तिस्याँदे मत्त्रे ह्रिस खम्, दिलेया ङ्योए छ्ह तिगोंन् खीजी ल्हयो खरिम्। म्हुँइँस् तिमिंन् मिग्लि युलेया न्हाँगर बिस्याँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
ङइ छेरन् ङ्हाँबै केमैं लइमुँ बिसि ङइ क्हिने बिइमुँ; ङइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमन् ङइ शोक लइमुँ।
ङए शत्तुरमैं बेल्ले भोंब्मैं मुँ, तोन्-तोर्न ङलाइ हेल लब्मैं ल्हेंन् मुँ।
क्ह्रोंसेंन क्हिजी ङए खों छ्याँब् तरिगे ङ्हाँम्, छतसि क्हिजी ङए सैंर ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं झोंमिंम्।
दिलेया ओ प्रभु, क्हि ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
तलेबिस्याँ ओ प्रभु, क्हि स्वाब नेरो क्षमा पिंरिब् मुँ, क्हिए मिं किंब्मैं ताँनलाइ क्हिजी खोंयोंइ आनुबै थेबै म्हाँया लम्।
पापमैं लोइरि थेंबै म्हिल खोंयोंइ छ्याँब आत, दिलेया “पापमैं लइमु” बिसि पिवाबै म्हिइ आशिक योंम्।
फ्रें क्ल्योंप्रबै च्हमिरिए चाल छाब् तम्: च म्हिने प्रमुँ, धै ज्यु ख्रुमुँ, झाइले “ङइ तोइ गल्ति आलइमुँ,” बिम्।
धबै येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं म्हिमैंए उँइँरि ‘ङ छ्याँब धर्मि म्हि ग’ बिसि थेब प्हैंम्। दिलेया क्हेमैंए सैं न्होंर तो मुँ बिसि परमेश्वरजी सेम्। म्हिमैंए सैंर थेब ङ्हाँबै सै परमेश्वरए उँइँर तोइ आङिंबै सै ग।
छतसि ङ क्हिने बिमुँ, चुइ ङलाइ च्हौ ल्हें म्हाँया लइमुँ। छतसि चुए पाप ल्हें मुँलेया क्षमा तइमुँ, दिलेया च्युगुदे पाप माफ योंबै म्हिइ ङलाइ च्युगुदेन् म्हाँया लमुँ।”
धै परमेश्वरजी ख्रीष्टर क्हेमैंलाइ क्षमा लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लसि घ्रिइ घ्रिए फिर सैं प्ल्हसि ल्हयो खद्।