3 पाप लसेया ङइ “पाप लइमुँ” आबिल्ले टिमा त्हिंइतिमिंन् ङ क्रोबइले ङए ह्रिब्मैं ङ्युयाइ।
ओ ङए परमेश्वर, ओ ङए परमेश्वर, क्हिजी ङ तले पिवाल? सैं आतोंसि क्रोसेया ङ आजोगेमिंल्ले क्हि तले ङ ङाँइँले ह्रेंगो तल?
क्हि ह्रिस खबइले ङए ताँन् ज्यु नइमुँ। ङइ लबै पाप केमैंइ लमा ङए ह्रिबमैं आभोंब् तइमुँ।
ङने भों तिफुँइ आरे, ङए ज्यु रगा-रुगु तयाल् खाँइमुँ; छतसि ङए सैंर्बै शोकइ लमा ङ क्रोरिल् त्हुइमुँ।
ङलाइ सैं तोंबै ताँ नेरो आनन्द तबै ताँमैं थेल् पिंन्; क्हिजी त्हुल भुँ लवाबै ङए ह्रिबमैं सरिगे धै ङ सैं तोंल् योंरिगे।
ओ याहवेह, ङने भों तिफुँइ आरे, छतसि ङए फिर ल्हयो खमिंन्; ओ याहवेह, ङए ह्रिबमैं नइमुँ, छतसि ङ सल् लमिंन्।
सैंर सन्तोक मुँस्याँ नलेया सब् धोंन् ङ्हाँम्; दिलेया सैंर पिर मुँस्याँ ह्रिब्मैं ङ्युयाम्।
पापमैं लोइरि थेंबै म्हिल खोंयोंइ छ्याँब आत, दिलेया “पापमैं लइमु” बिसि पिवाबै म्हिइ आशिक योंम्।