1 पापए क्षमा योंसि पाप त्होयाबै म्हि ङ्हो सब् ग।
क्हिइ लबै ताँन् छेरन् ङ्हाँबै केमैं खीजी क्षमा लमिंम्; धै क्हिए ताँन् नब-छब सल् लमिंम्,
ठिक निसाफ लब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, धै चमैंइ खोंयोंन् बिलै ठिक के लसि सैं तोंरिब्मुँ।
याहवेहलाइ मान लब्मैं नेरो खीए घ्याँर प्रब्मैं ताँनइ आशिक योंम्!
थेब् प्हैंब्मैं ङाँइ आङ्ह्योब, धै स्योलिबै देवतामैं ङाँइ ल्हैदिब्मैंने आत्हुँब, याहवेहए फिर्न भर थेंब, छाबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ। 1
फोइ क्यु पिसि स्योंर्बै क्यु म्हैब् धोंले, ओ परमेश्वर, ङए सोज्यै या क्हिन् म्हैरिमुँ।
छ्याँबै ताँमैंइ प्लिंसि ङए सैं बेल्ले तोंइमुँ; म्रुँए ल्हागिर ङइ प्ह्रिबै कबिता ङ बिमुँ; ङए ले छेनाले प्ह्रिल् ह्रबै म्हिए कलम धों तइमुँ।
ओ भोंबै म्हि, आछ्याँबै केमैं लसि क्हि तले थेब् प्हैंल? क्हि तले त्हिंतिमिन् प्हैंरिम्? छाबै म्हि परमेश्वरजी तिफुँइ आखो!
आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ आछ्याँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।
ओ परमेश्वर, ङए प्राथनार क्हिए न्ह तोमिंन्, धै ङइ यो छ्युँ लसि ग्वार ह्रिमा क्हिए लि आलोमिंन्!
ओ स्वर्गर्बै सेनामैंए चिब याहवेह, क्हिए फिर भर थेंबै म्हिइ आशिक योंम्!
ह्रोंसए म्हिमैंए आछ्याँबै केमैं क्हिजी क्षमा लमिंइ; चमैंए ताँन् पापमैं क्हिजी हुमिंइ। तिस्याँदे मैंन्
ओ याहवेह, क्हिए छ्याँबै बयन लल् ह्रब्मैं आशिक योंम्, चमैं क्हिए ल्हयोए ह्वेर प्ररिम्।
येशूजी चने बिइ, “ओ, योनाए च्ह सिमोन, क्ह्रोसेंन क्हिइ आशिक योंइमुँ! तलेबिस्याँ छाबै ताँ क्हिइ म्हिउँइँले था सेब आङिं, दिलेया स्वर्गर मुँबै ङए आबाजी क्हिलाइ सेल् पिंब् ग।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।