9 ओ याहवेह, ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन्, तलेबिस्याँ ङ थेबै दुःखर फेइमुँ, शोकइ लमा ङए मि आचारइमुँ, धै ङए सैं च्योंयाइमुँ, ङए ज्यु या कारयाइमुँ।
को-कोइलाइ दु:ख नेरो सँउँलिइ फैथेंमल, चमैं मिछु खैबै कालए छरि न्होंर टिमल,
ङइ ठिक के लबइले याहवेहजी ङ इनाम पिंइ, ङए योइ लबै छ्याँबै केमैं ङ्ह्योसि खीजी ङ आशिक पिंइ।
ङए शत्तुरमैं ल्हाबोमा ङइ चमैं स्याइ, चमैंलाइ आसैन् समा ङ आएखल।
ङि त्हुलर कोंयाइमुँ; ङिए ज्यु सर्न ह्रेंयाइमुँ।
न्हुँइ लमा ङए मि आचारब् तइमुँ; ङए शत्तुरमैंइ दुःख पिंबइले ङ छेनाले म्रोंल् आखाँब् तइमुँ।
ङ दुःखर मुँबै त्हेर ङइ क्हिने लबै भकल पूरा लब्मुँ।
त्हिंतिमिन् ङइ दुःख योंइमुँ; धै न्हाँग ह्रोंसे ङइ दण्ड योंल् त्हुइमुँ।
ङए सैं नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् भों आरेलै खाँम्, दिलेया परमेश्वरजी ङए सैंर भों पिंम् धै खोंयोंन् बिलै ङए चैदिबै सै क्हिन् ग।
शोकइ लमा ङए मिइ छेनाले म्रोंल् आखाँ। ओ याहवेह, त्हिंइ ह्रोंसे ङ क्हिनेन् ग्वार ह्रिइमुँ; ङए यो क्हि ङाँइन स्योंइमुँ।