7 क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाजी ङ छिं ङ्हाँल् योंइमुँ, छतसि ङ बेल्ले सैं तोंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ङए दुःख म्रोंइमुँ, ङए सैंर्बै दुःख क्हिजी सेइमुँ,
छलेन याहवेहजी ठिक के लब्मैं प्रल् त्हुबै घ्याँर रक्षा लमिंम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ नास तबै घ्याँर प्रम्।
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुःख योंब्मैंए दुःख म्रोंमुँ, क्हिजी चमैंए दुःख ह्रोंसए योर्न किंमुँ, दुःख योंब्मैं ताँन् क्हिए प्हलेर्न खमुँ, खाबै आरेब्मैंलाइ ल्होमिंब क्हिन् ग।
क्हिए ठिम ङइ आम्लेइमुँ, छतसि ङए दुःख ङ्ह्योमिंसि ङ फ्रेमिंन्।
दिलेया क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयार ङइ सैं केंइमुँ, क्हिजी ङ जोगेमिंबइले ङए सैं तोंब्मुँ।
ङए सैं च्योंब् तमा ङइ तो लल् त्हुम् बिब क्हिजी सेम्! ङ प्रबै घ्याँर म्हिमैंइ ङए ल्हागिर ङो चुइमुँ।
ङए दुःख नेरो पिरमैं क्हिजी बिचार लमिंन्, धै ङए ताँन् पापमैं क्षमा लमिंन्।
क्हिजी ङए फिर ल्हें दुःखमैं खल् पिंइ, दिलेया क्हिजी ङ धबै सोगों लमिंब्मुँ, पृथ्बीए न्होंउँइँले क्हिजी ङ धबै कैंडो पखब्मुँ।
ओ याहवेह, ङ फिर दयाम्हाँया लमिंन्! ङ्ह्योत्ति, ङलाइ आखोब्मैंउँइँले ङइ बेल्ले दुःख योंल् त्हुइमुँ। छतसि कालए सुँउँइँले ङलाइ जोगेमिंन्।
ङिए छ्ह तिगोंन् सैं तोंदै निस्योल योंरिगे बिसि क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाजी न्हाँगर्न ङिलाइ छिं ङ्हाँन् लमिंन्।
दिलेया परमेश्वरउँइँ सैं एसि खीलाइ म्हाँया लबै म्हिलाइन परमेश्वरजी ङो सेम्।
दिलेया तोगो क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ ङो सेइमुँ - बिलन् त्हुमा: परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ ङो सेइमुँ। परमेश्वर ङो सेसेया क्हेमैं तले ओंसोंन् म्हाँदिबै केर आफेबै सैमैंन् म्हाँदिसि धबै चु ह्युलर्बै छ्यामैंए न्होंर तदा ङ्हाँमुँ?
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”