6 स्योलिबै कु पूजा लब्मैं ङइ आखो; ङ बिस्याँ याहवेहए फिर्न भर लम्।
ङ टिब नेरो राब क्हिजी सेइमुँ, ङए सैंर मैंबै ताँ क्हिजी ह्रेंगोउँइँलेन् क्होमुँ।
आछ्याँबै केमैं आलब्मैं, छ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं, कु ङाँइ सैं आल्हैदिब्मैं धै स्योलिबै ताँर कसम आचब्मैंन्, याहवेहए कोंर क्रेल् खाँम्।
आछ्याँबै के लब्मैं म्रोंसि ङ छेरम्, धै दुष्ट म्हिमैंने ङ आटि।
केर आफेबै स्युलिबै सैमैंर सैं पिंबै म्हिमैंइ परमेश्वरउँइँले योंबै दयाम्हाँया योंल् आङिं।
च लिउँइँ खीजी चमैंने “च्युगुदे बोसि भत्यारर्बै चिबने म्ह्योंबर पिंन्,” बिमा चमैंइ च्युगुदे बोसि पिंइ।
चमैंइ परमेश्वरलाइ ङो सेनाबिलेया परमेश्वरलाइ लल् त्हुबै मान आल। धै चमैंइ खोंयोंइ परमेश्वरलाइ धन्यबाद आपिं, उल्टो चमैं ह्रोंसए सैंर तो मैंमुँ चन् लसि केर आफेब् तयाइ, छतमा चमैंए बुद्धि आरेबै खोक्रो सैं मिछु तयाइ।
दिलेया कुर ख्रो पिंब्मैंइ परमेश्वरलाइ पिंब आङिं, स्यागि म्होंगिलाइ पिंम्। छतसि क्हेमैं स्यागि म्होंगिए घ्याँर प्ररिगे बिब ङए सैं आरे।
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।