6 ताँन् सै ठिक तबै त्हेरि ङइ बिइ, “ङ खोंयोंइ ङ्हिंरिब् आरे।”
“तो सैज्यैया ङलाइ लाल् खाँरिब् आरे, छतमा ङए फिर खोंयोंन् बिलै तोइ दुःख तरिब् आरे,” बिसि चमैंए सैंर मैंम्।
ङ सोल् योंरिगे ङलाइ जोगेमिंन्; धै क्हिए निसाफमैं खोंयोंन् बिले ङइ छेनाले म्हाँदिब्मुँ!
क्रोदै प्लु नोसि प्लुबर ह्याब्मैंइ म्ल्हा-नारेए तिमैं नोसि सैं तोंबै क्वे प्रिंदै एखब्मुँ।
मुइ पिंमा ब्याज आकिंब, धै तोइ छ्याब आरेबै म्हिमैंलाइ नास लबर घुस (ख्याब) आकिंब, छाबै म्हि क्हिए पबित्र कोंर टिल् योंमुँ। छ लबै म्हिइ खोंयोंइन रक्षा योंम्।
ङइ याहवेह खोंयोंइन ङए ओंसों थेंइमुँ। ङए क्योलोउँइँ खी मुँ, छतसि ङ छाइ छुइ तरिब् आरे।
झाइले ङइ ह्रोंसनेन् क्हिए ल्हागिर ल्हें बर्ष समा योबै रा-रोमैं मुँ। तारे पिरु चदु, थुँनु, धै मोज-मज्जा लसि सुखले टिद्,’ बिब्मुँ।
दिलेया छाबै औदिबै दर्शनमैं ङइ ल्हें म्रोंलेया ङ थेब् आप्हैंरिगे बिसि प्रभुजी ङए ज्युर पुजु घ्रि थेंमिंइ। ङ थेब् आप्हैंरिगे बिसि च पुजु अथबा दुष्टए दूत घ्रि ङलाइ ह्रुगुदिबर थेंमिंइ।