11 ङ क्रोरिमा क्हिजी ङ सैं तोंल् लमिंइ; क्हिजी ङए नइँए ह्रेंग प्लिमिंसि खाँसों ङ्हाँबै क्वें खिमिंइ।
चए च्ह-च्हमिमैं ताँनइ आबाए सैं क्होमिंल् म्हैइ। दिलेया आबाए सैं क्होल् आङिं। छतसि आबाइ योसेफए ल्हागिर शोक लसि “ङ शोक लसिन् ङए च्ह ङाँर क्रोंर ह्याम्,” बिइ।
झाइले याकूबइ बिइ, “ङए च्ह योसेफ तोगो समा सोगोंन् मुँन। च्हौ तसेरो ङलाइ तइ। ङ ह्याब्मुँ धै ङ सिब् भन्दा ओंसों चलाइ ङ्ह्योब्मुँ।”
च त्हिंइ ङ्योइ शत्तुरमैंलाइ ट्होबै त्हिंइ ग। च त्हिंइ ङ्यो न्हुँ नेरो दु:खउँइँले फ्रेसि छिं ङ्हाँबै त्हिंइ ग। छतसि सैं तोंदै म्हाँदिद्। च त्हिंइर घ्रिइ घ्रिलाइ चबै सैमैं पिमिंन्, धै आयो-आख्युब्मैंलाइ चल् पिंन्,” बिसि प्ह्रिल।
सेदै चमैंइ खीए मिं थेब् लरिगे, धै खैंचडी नेरो बीणा ह्रासि चमैंइ खीए क्वेमैं प्रिंरिगे!
खैंचडी ह्रासि सेदै खीए मिं क्वेद्; बीणा-सारङ्गीं नेरो मुराली ह्रासि खीए मिं क्वेद्!
ओ याहवेह, ङइ थेबै कै तेसि ग्वार ह्रिमा क्हिजी थेमिंन्; ङए फिर दयाम्हाँया लमिंन् धै ङलाइ ज्वाफ पिंन्!
तलेबिस्याँ खी तिस्याँदे मत्त्रे ह्रिस खम्, दिलेया ङ्योए छ्ह तिगोंन् खीजी ल्हयो खरिम्। म्हुँइँस् तिमिंन् मिग्लि युलेया न्हाँगर बिस्याँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
ल्हें रा-रोमैं नेरो अँगुरए लिंबै प्हा योंसि चमैं सैं तोंब् भन्दा क्हिजी ङए सैं ल्हें तोंन् लमिंइमुँ।
“दिलेया आबाइ के लबै म्हिमैं हुइसि बिइ, ‘युन्ले ताँन् भन्दा छ्याँबै क्वें नेरो च्या पखसि चु खिमिंन्, जुत्तै या खिमिंन्।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ, दिलेया ह्युलर्बै म्हिमैं बिस्याँ सैं तोंब्मुँ। क्हेमैं न्हुँ लसि टिलेया लिउँइँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
खीजी चमैंए मिग्लि योगुर्ले फ्योमिंब्मुँ। च त्हेसेरो खाबै आसि, शोक आत, क्रोब-म्होब नेरो दुःख कष्ट खोंयोंइ या आत। ओंसोंबै ताँन् सैमैं म्हयाल् खाँइमुँ।”