3 दुष्ट म्हिमैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंने बालु ङलाइ दण्ड आपिंन्! चमैंइ ह्रोंसए ङ्हेब्मैंने बालु छ्याँबै ताँ लम्, दिलेया चमैंए खोंर बिस्याँ आछ्याँबै ताँ मैंम्।
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुःख योंब्मैंए दुःख म्रोंमुँ, क्हिजी चमैंए दुःख ह्रोंसए योर्न किंमुँ, दुःख योंब्मैं ताँन् क्हिए प्हलेर्न खमुँ, खाबै आरेब्मैंलाइ ल्होमिंब क्हिन् ग।
चमैंए सुँर आगुलाइ हौदिब, स्योर तेब नेरो सराब पिंबै ताँ मत्त्रे मुँ; चमैंए सुँर केरै आफेबै छेरन् ङ्हाँबै ताँ मत्त्रे मुँ।
ताँनइ ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंने स्योर तेसि पोंम्, चमैं फिब्लो पार्दिसि स्योर ताँमैं पोंम्।
दुष्ट के लब्मैंने बालु आछ्याँबै के लबर ङए सैं ह्याल् आपिंन्, धै चमैंए लिं-लिंबै चबै सैमैं ङइ चल् आत्हुरिगे।
पापिमैंने बालुन् ङलाइ नास आलद्, धै म्हि सैमैंने ङलाइ बालु आलमिंन्।
क्ल्ह्योर रोरिमै या चइ आछ्याँबै चाँजोमैंन् लरिम्; छतसि च आछ्याँबै घ्याँर्न प्रम्; छले चइ आछ्याँबै केमैंन् लप्रम्।
ओ भोंबै म्हि, आछ्याँबै केमैं लसि क्हि तले थेब् प्हैंल? क्हि तले त्हिंतिमिन् प्हैंरिम्? छाबै म्हि परमेश्वरजी तिफुँइ आखो!
चइ सुँइ लिरिक्क लमल, दिलेया चए सैं आछ्याँब मुँल; चइ ङ्याँ ह्याल्ले आथेलै थेथे ङ्हाँन्ले ताँ पोंमल, छले स्युट्टले पोंसि सेलाँइ धोंले चइ न्होह्रों लमल।
चए थेबै पदउँइँले चलाइ क्युरु तवाबर चमैंइ मत्त्रे आछ्याँबै ताँ मैंरिम्। चमैं स्योलिबै ताँमैंर सैं तोंम्। चमैंए सुँइ आशिक पिंमुँ, सैं न्होंर बिस्याँ सराप पिंम्। तिस्याँदे मैंन्
दुष्टमैंए सैंर आछ्याँबै ताँमैंइ प्लिंरिम्, चमैंइ आगुलाइ दुःख पिंबै ताँमैं मैंरिम्; चमैंइ स्योलिबै ताँमैं लम्।
“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्याद्,’ बिब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”