9 ओ ङए मुक्ति पिंबै परमेश्वर! क्हिए मोंड ङ ङाँइँले आलोमिंन्, ह्रिस खमा क्हिए के लबै म्हिलाइ आस्योमिंन्। ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर क्हि ग। छतसि ङलाइ आपिमिंन्।
ङए फिर दुःख तमा क्हिए लि ङ ङाँइँले आलोमिंन्! क्हिए न्ह ङ ङाँइ तोमिंन्; धै ङइ ग्वार ह्रिमा ङलाइ युनन् ज्वाफ पिंन्!
तलेबिस्याँ मिखु धोंले ङए छ्ह ह्यारिइमुँ, धै मिए राबइ ख्रोंब् धोंले ङए ह्रिबमैं ख्रोंइमुँ।
ङइ क्ह्रोंसेंन्बै ठिक केमैं लसि प्रइमुँ; छतसि दुःख पिंब्मैंए योर ङलाइ आवाथेंन्।
ओ याहवेह, खोंयों समा क्हिजी ङ म्लेमुँ? क्हिजी खोंयोंइन म्लेवाम्मा? क्हिजी ह्रोंसए लि ङने खोंयों समा लोरिम्?
ओ याहवेह, ङइ ग्वार ह्रिब युनन् थेमिंन्, ङए सैं खैता-खैता तइमुँ! ङने बालु क्हिए लि आलोमिंनु, आस्याँ ङ क्रोंर फेनेब्मैं धोंन् तब्मुँ।
छाबै म्हिमैंइन याहवेह ङाँइँले आशिक योंब्मुँ, धै चमैंलाइ जोगेमिंबै परमेश्वरजी चमैंलाइ ठिक ठर्दिमिंब्मुँ।
ङि ङाँइले तले ह्रेंगो तल? ङि फिर तबै दुःख नेरो कष्ट तले म्लेल?
क्हि ङाँइँले ङ आस्योमिंन्, धै ङ ङाँइँले क्हिए पबित्र प्ल्ह आबोमिंन्।
क्हिए लि ह्रोंसए केब्छैंउँइँले आलोमिंनु; तलेबिस्याँ ङए फिर थेबै दुःख तइ। छतसि युनन् ज्वाफ पिंन्।
ङए चेंदोले खमिंनु धै ङलाइ जोगेमिंनु; ङए शत्तुरमैंउँइँले ङलाइ खामिंन्!
ओ याहवेह, ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर; ङइ त्हिंयाँ म्हुँइँस क्हिने ग्वार ह्रिइमुँ;
क्हेमैंइ ल्हें मारा-मुइए लोब आलद्। क्हेमैंने मुँबै सैर्न सन्तोक तइ टिद्। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिइमुँ, “ङइ क्हेमैं खोंयोंइ वाथेंरिब् आरे, ङइ क्हेमैं पिरिब् आरे।”