3 सेनामैं ङए बिरोधर कारग्यु तखलेया, ङए सैं ङ्हिंरिब् आरे। ङए बिरोधर लडें तलेया ङ परमेश्वरए फिर भर थेंब्मुँ।
आछ्याँबै ताँमैं थेमा च आङ्हिं; चइ याहवेहए फिर भर लबइले चए सैं भोंब मुँ।
ङए बिरोधर ङए कारग्युले राबै हजार च्यु शत्तुरमैंने या ङ ङ्हिंरिब् आरे।
ओ याहवेह ल्हुसे! ओ ङए परमेश्वर, ङलाइ जोगेमिंन्! ङए ताँन् शत्तुरमैंए क्ह्राँबोर ल्हिमिंन्; धै दुष्टमैंए स चोमिंन्।
छलब् म्रोंसि ठिक के लब्मैं या ङ्हिंब्मुँ; धै निस्योसि चलाइ छ बिब्मुँ,
क्हेमैंए फिर तो तखलेया क्हेमैंए शत्तुरमैंने तिफुँइ आङ्हिंन्। खोंयोंइ बिलै प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तरिद्। छतस्याँ शत्तुरमैंइ क्हेमैं ट्होल आखाँ, बरु क्हेमैंइ ट्होब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैं जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया ठिक के लसि दुःख योंनाबिलेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ। म्हिमैंइ तोन् बिलेया चमैं म्रोंसि आङ्हिंन्, न्हुँ आलद्।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।