9 पापिमैंने बालुन् ङलाइ नास आलद्, धै म्हि सैमैंने ङलाइ बालु आलमिंन्।
ओ परमेश्वर, क्हिजी दुष्टमैं नास लवास्याँ कति छ्याँब तमल! ओ म्हि सैमैं, ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्!
ओ परमेश्वर, ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वर, ङइ म्हि सैवाइ, च पापउँइँले ङ क्षमा पिंन्, ङए पाप क्षमा लमिंबइले क्हिए मिं क्वेदै ङ क्वे प्रिब्मुँ।
दिलेया ओ परमेश्वर, क्हिजी दुष्टमैं नास तबै होंल्दोंर भ्योंवाब्मुँ; म्हि सैब्मैं नेरो छलु म्हिलु लब्मैं आधा बैंसर्न सियाब्मुँ। दिलेया ङइ बिस्याँ क्हिए फिर्न भर थेंइमुँ।
झाइले क्ल्हेजी चलाइ थेबै सजैं पिंसि फिब्लो पार्दिब्मैंए म्हाँजोर भ्योंवाब्मुँ। चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।”
झाइले ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं खीए उँइँर खागु तब्मुँ, धै प्ह्रोंछैंमैंइ र नेरो क्यु स्यो-स्यो लब् धोंलेन् खीजी घ्रिउँइँले घ्रि स्यो लब्मुँ।
“‘प्रभु, क्हि फो ख्रेंब नेरो क्यु पिब, अरू ह्युलर्बै म्हि मुँब, क्लुनन् तब, नब, नेरो झेलर टिब ङिइ खोंयों म्रोंसि क्हिए सेवा आल?’ बिसि चमैंइ ङ्योएब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”