4 ङ स्योर तेब्मैंने बालु आटि, धै छलु म्हिलु लब्मैंने या आप्र।
दुष्टमैंए सल्लार आप्रब, नेरो पापिमैंइ लब् धोंले आलब, धै परमेश्वर स्यारब्मैंने बालु आटिबै म्हिइ आशिक योंम्।
आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंने ङ ह्रेंगोन् टिब्मुँ; दुष्ट केमैं ङ खोंयोंइ लरिब् आरे।
ङए परमेश्वरए ताँमैं ङइ छेनाले ङिंरिगे बिसि, ओ दुष्ट के लब्मैं, ङउँइँले ह्रेंगो तह्याद्।
क्हिने ताँन् ङ्हिंब्मैंए थु ङ ग; ओं, क्हिजी ल्हैदिबै के ताँन् लब्मैंए थु ङ ग।
ह्रोंसए म्रों ताब् क्ल्योब लसि रा-रोमैं रुँइँब्मैंने चबै सै ल्हें तम्, दिलेया केर आफेबै म्हिमैंए लिलि प्रब्मैं बुद्धि आरेब्मैं ग।
बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, खाब तोदोंए ताँ आङेंन्। तलेबिस्याँ “आछ्याँबै के लब्मैंने प्रस्याँ छ्याँबै म्हि या आछ्याँबन् तयाम्।”
छतसि याहवेहजी छ बिइमुँ: “क्हेमैं च आछ्याँबै म्हिमैंए म्हाँजोउँइँले त्होंइ खो, क्हेमैं चमैं ङाँइले स्यो तल् त्हुम्। पापर च्होवाबै सैमैं आछुइद्, झाइले ङइ क्हेमैं ङ ङाँर खल् पिंस्यो।